„Naprawdę bałem się, że Tymochowicz może wykreować drugiego Leppera.”

„Bałem się przyjęć, bo nie umiałem tańczyć. Bałem się strojów, bo źle na mnie leżały. Bałem się rozmów, bo to, co bym ewentualnie powiedział, mogło okazać się naiwne. Bałem się randek, bo nie wiedziałem, czego się ode mnie oczekuje. Bałem się seksu, bałem się tego, że nie wiem, jak go uprawiać, bałem się, że zawiodę. Lęki nadkładały się na lęki. I przez ten cały czas bałem się, że ludzie odkryją, jak ja się boję. Cóż więc robiłem? Kłamałem i udawałem, i blefowałem, i skrzętnie ukrywałem to, co się w moim wnętrzu naprawdę działo.”

„Przyjaciel wie bardzo dobrze, kim naprawdę jesteś – przy nim niczego nie musisz udawać ani niczego się bać.”

„Żeby naprawdę poznać drugiego człowieka, trzeba wiedzieć, o czym marzy.”

„Kto naprawdę kocha, prawie nigdy nie pozna, kiedy ten drugi przestał kochać.”

„Należy energicznie usiłować odeprzeć kłamstwo i fałsz przez odwołanie się do źródeł, pamiętając, że pierwszym obowiązkiem historyka jest nie dopuścić do kłamstwa, drugim zaś – nie bać się powiedzieć prawdy.”

„Jeśli znajdziesz prawdziwego przyjaciela (co zdarza się naprawdę rzadko!) chroń go, bo to drugi ty.”

„Naprawdę możesz zrobić ze swoim życiem, co zechcesz. Zawsze mamy prawo wybory – albo dostosować się do tego, czego chcą inni i co im się wydaje, albo wiedzieć, czego chcemy, i nie bać się po to sięgać.”

„Gdy spotka cię wszystko, czego się zawsze bałeś, już nie masz się czego bać.”

„Trzeba być naprawdę zarozumiałym, by myśleć, że się wymyśliło własny język. To jest nawet niemożliwe, bo jedno wynika z drugiego.”