„O nic nie błagaj, bo próżne marzenia, by człowiek uszedł swego przeznaczenia.”

„Umiejętności dopotąd są jeszcze próżnym wynalazkiem, może czczym tylko rozumu wywodem, albo próżniactwa zabawą, dopokąd nie są zastosowane do użytku narodów. I uczeni potąd nie odpowiadają swemu powołaniu, swemu w towarzystwach ludzkich przeznaczeniu, dopokąd ich umiejętność nie nadaje fabrykom i rękodziełom oświecenia, ułatwienia kierunku postępu.”

„W swoim postępowaniu człowiek nie ma wyboru. Nosi w sobie swój los, jakby to był kod genetyczny – musi iść tam i robić to, na co skazało go przeznaczenie.”

„Bałagan uratował już życie tysiącom ludzi. W czasie wojny wystarczyło nieraz najmniejsze odchylenie od rozkazu, aby człowiek uszedł z życiem.”

„Gdy nie spełniają się marzenia, świat wydaje się beznadziejny, gdy marzenia się spełnią, beznadziejny okazuje się człowiek.”

„Kiedy człowiek przestaje się szamotać i idzie za przeznaczeniem, zamiast próbować zawładnąć swoim życiem, to okazuje się, że szczęście idzie za nim.”

„Nikt nie może uciec od swego przeznaczenia.”

„Nie możesz się uwolnić od swego przeznaczenia.”

„Trudno uciec od swego przeznaczenia.”

„Chciałbym zapomnieć, czasem chciałbym odejść,
spalić marzenia, bo dla nich mnie już nie ma, odejść,
w półmroku cienia, gasnąc jak spojrzenia, powiedz, co to zmienia,
że mnie nie ma, powiedz, gdzie granice przeznaczenia?”