„My dzięki sztuce możemy się zwać wnukami Boga.”

„Jak zwie się wasza boleść sroga?
– Nie mamy Boga! Brak nam Boga!”

„Sztuka jest dzieckiem natury i wnuczką Boga.”

„Lubiłem lekcje plastyki, bo dzięki sztuce wiele ci może ujść na sucho!”

„Jest dla mnie jasne, że to, co zwiemy pragnieniami, to sznurki, które ma w ręku Bóg, i które wprawiają nas w ruch jak marionetki.”

„Ten szubrawiec! To ścierwo! Dzięki Bogu, uwolniliśmy się od niego! (…) On nie wygrał wojny! My wygraliśmy wojnę! Mało tego – wojny można było uniknąć!”

„Dosyć już nasłuchał się tłum o tym, co się zwie „prawami człowieka”, niechże usłyszy kiedyś o prawach Boga.”

„Sztuka zamraża wyobraźnię danego artysty. Jeśli mu się uda – na pokolenia. Dzięki sztuce możemy podziwiać cudze wyobraźnie, światy intymne i tajemnicze. Młodość jest od popełniania błędów, zbierania tematów i testowania empatii.”

„Dzięki Boże za herbatę! Co świat mógłby zrobić bez herbaty?
– jak by to egzystowało?
Jestem wdzięczny, że nie urodziłem się przed herbatą.”

„Natura wie, co robi. Ludzie na starość dziecinnieją, by mogli znaleźć wspólny język z wnukami.”