„Szpadel archeologaPrzebija się w głębie z dawnaOpustoszałych domostw, wydobywa spod ziemi świadectwastylów życia, o których nikomudzisiaj nawet by się nie śniło (…).”

„W niewidocznych końcówkach nie ma już miejsca na
Takie kawałki dni, gdzie byłoby mnie więcej niż pozostaje
Po mnie w tym zamrożonym pasemku, które
Spada na każdego jak iskra spod Wielkiego Wozu.
Żyjemy na haku. Śnimy sromotnie. Niezaczepieni.”

„Żyjemy tak jak śnimy – samotnie.”

„Nauczeni w szkole skrywać to, co boli,
Śnimy – że, śnimy – że
Znów się obudzimy, znów się połączymy,
Żeby żyć nie bardzo źle.”

„Śnimy o lataniu, być może dlatego, iż zapamiętaliśmy je z czasów, gdy zanim się jeszcze narodziliśmy, egzystowaliśmy w niebiańskim królestwie. Lecz żyjąc na ziemi, nie potrafimy już tego pojąć.”

„Jesteśmy blisko przebudzenia, gdy śnimy o tym, że śnimy.”

„Nie śniło mi się, nie śniło mi się, że dziś was zobaczę, Teletubisie.”

„Gdy już skończy się ten świat, pozwól w moim śnie mi trwać.
Jednak łatwiej jest mi śnić, niż tutaj żyć”

„W Polsce jestem niemal połowę życia, szybko nauczyłam się śnić po polsku, myśleć po polsku.”

„Śniło mi się, że poszłam do lekarki, która powiedziała, że zostało mi osiem minut życia. Czekałam w pierdolonej poczekalni pół godziny!”