„Klara została królową krainy pełnej błyszczących lasów gwiazdkowych, przezroczystych pałaców marcepanowych, słowem, najpiękniejszych i najcudowniejszych rzeczy, które się widzi, jeśli się patrzeć umie.”

„Powodem, dla którego rzeczy zdają się kończyć w pewnym miejscu, jest to, że ludzie tylko w ten sposób umieją na nie patrzeć. Ale to nie znaczy, że tak jest.”

„Sad bez kwiatów to samo jak pałac bez pięknych kobiet.”

„Entuzjazm jest najpiękniejszym słowem na ziemi.”

„Słowo jest czymś więcej niż serce, bo serca ja nie jestem panią, a słowu memu jam królową.”

„Zawsze sądziłem – w przeciwnym wypadku nie byłbym socjalistą – że transformacja społeczna, która nazywając rzeczy po imieniu jest rewolucją, nie była ani możliwa, ani wyobrażalna bez zdobycia pełnej kontroli nad środkami władzy społecznej, innymi słowy: bez zdobycia władzy politycznej przez proletariat.”

„Bo jest życie piękniejsze, nowe,
i żyć warto, i umrzeć warto!
Trzeba nieść, jak chorągiew, głowę,
świecić piersią kulami rozdartą,

trzeba umieć umierać pięknie,
patrzeć w lufy wzniesione śmiało!
Aż się podłe zadziwi i zlęknie,
aż umilknie łoskot wystrzałów!”

„Zawsze wiedziałam, że nigdy nie będę następną królową. Chciałabym być królową ludzkich serc, w ludzkich sercach, ale nie widzę siebie jako królowej tego kraju. Nie sądzę, żeby wielu ludzi chciało, żebym została królową.”

„Gdybym wiedział, że jedno życie policjanta ma być zagrożone lub Pałac Kultury miałby zostać wysadzony, wysadziłbym Pałac Kultury.”

„Błogosławiony dzień, miesiąc, rok, godzina, miejsce, chwila,
gdy zostałem więźniem tych dwojga błyszczących oczu.”