„Kto uważa, że stoi pod pręgierzem, ten obmyśla zemstę, która jednak z reguły trafia w próżnię bądź – (…) – wypuszcza papierowe kwiaty i niewypowiedziane zniewagi, przekleństwa, które właściwie miały być wabiącymi okrzykami.”

„Jeśli macie u siebie dżihadystów, to ich nie wypuszczajcie!”

„Uważajmy! Okrzyk: „Miłujmy się bracia!” – może być uznany za nawoływanie do pederastii!”

„Tylko raz w życiu trafia się miłość, i to jeżeli masz szczęście.”

„A ja uważam, że ludzie mają prawo cieszyć się z zabójstwa zbrodniarza. Mają prawo cieszyć się z wymierzenia mu kary przez ich państwo. I nie ma to nic wspólnego z zemstą. Fakt, że sprawiedliwości stało się zadość, może być tylko powodem do radości.”

„Nie chodzi o pokój, lecz o sprawiedliwość. Gdzie jest zemsta, tam nie ma sprawiedliwości. Nie możemy mieć nowej kwestii lotaryńskiej z tego prostego powodu, że byłoby to powtórzeniem błędu Niemiec”

„Zwę chrześcijaństwo jednym wielkim przekleństwem, jednym wielkim najwnętrzniejszym zepsuciem, jednym wielkim instynktem zemsty, dla którego żaden pretekst nie jest dość jadowity, tajny, podziemny, mały – zwę je jedną nieśmiertelną, hańbiącą plamą na ludzkości.”

„Miałem wrażenie, że nie mogę stać w miejscu, bo będziemy zgubieni.”

„Miłość rodzi się z (…) nicości – ponieważ ta nicość, pustka, nie jest tobą, jest czystą boskością. Miłość może zrodzić się tylko z pustki, ponieważ tylko pustka zdolna jest do połączenia się z inną pustką; tylko próżnia może stać się jednym z inną próżnią. Nie dwie osoby, ale tylko dwie nicości mogą się spotkać, bo teraz nie ma bariery. Wszystkie inne, z wyjątkiem nicości, otoczone jest ścianami.”

„Być może Pielgrzym nawet winił siebie samego za to, co się stało. Bo niby dlaczego ludzie mieliby uważać, że mają monopol na poczucie winy?”