„(…) dopóki nie weszłam do teatru fizycznie, jako sufler, nie miałam do końca świadomości, czy chcę być aktorką, czy też nie.”

„Polityka to scena, z której czasem lepiej słychać suflerów niż aktorów.”

„Pochodzę z małego miasteczka, gdzie nie miałam do czynienia z teatrem ani z aktorami. Swojego wyboru nie miałam z kim konsultować. Widziałam, że chcę wykonywać ten zawód i chcę być w Warszawie.”

„Od momentu wejścia do teatru chcemy wprowadzić widzów w przedstawiany świat.”

„Od dłuższego czasu wiedziałem, że nie chcę być aktorem do końca życia.”

„Dopóki nie połączy ich świadomość, nigdy są nie zbuntują; dopóki są nie zbuntują, nie staną się świadomi.”

„Chciałem być aktorem, który ma coś do powiedzenia, aktorem, który będzie obsadzany w ważnych rolach dramatycznych, a tymczasem byłem tylko amantem (choć dziś powiedziałbym, że „aż”, bo jest to kwestią aktora, jak zagra daną rolę). I myślałem, że mogę mieć większy wpływ na rzeczywistość, na to, jakie myśli płyną ode mnie z desek teatru, jeśli zajmę się reżyserią. Niestety, będąc etatowym aktorem Teatru Polskiego we Wrocławiu, nie sposób było tego pogodzić z egzaminami do szkół teatralnych. Do tego zawodu wszedłem tylnymi drzwiami. Najpierw ucząc w Szkole Teatralnej, zacząłem bardziej niż trzeba reżyserować egzaminy z piosenki aktorskiej. Kilka osób zobaczyło taki egzamin, a w szczególności dyrektor teatru Romek Kołakowski, i powierzono mi recital (…).”

„Żenić się – wspaniała sprawa, dopóki nie wejdzie w nałóg.”

„(…) jeśli aktorzy chcą się utrzymywać z tego zawodu, to muszą mieć jakieś stałe źródło dochodów, bo wiadomo raz się dostaje rolę, a raz nie. Jedni mają teatr, a ja mam serial.”

„Z reżyserowania czerpię wielką przyjemność intelektualną. Natomiast gra aktorska jest przyjemna również pod względem czysto fizycznym. Zanim zajęłam się teatrem klasycznym, zaczynałam jako aktorka w musicalach.”