„Mówię do wszystkich, dopiero potem okazuje się, kto to usłyszy.”

„Usłyszała muzykę. Usłyszała głosy. A potem nagłą ciszę, gdy zajrzała w głąb.”

„Najpierw uśmiechy, potem kłamstwa. Dopiero potem kule.”

„Tylko to, co w tobie jest mną, może usłyszeć to, co mówię.”

„Mówi to, co serce jego słuchaczy chce usłyszeć.”

„Postmodernistycznym nieporozumieniem jest wiara, że można najpierw pisać, a dopiero potem żyć. Wielu młodych jednak pragnie zostać pisarzami przede wszystkim dlatego, że mają ochotę żyć jak pisarze. To stawianie wszystkiego na głowie. Przede wszystkim się żyje, a dopiero potem można ewentualnie ocenić, czy ma się coś do przekazania, a decyduje o tym samo życie. Zapis jest owocem życia, nie zaś życie owocem zapisu.”

„Dla mnie zawsze najważniejsza była i będzie historia, którą chciałbym opowiedzieć. Myślę przede wszystkim o niej, dopiero potem pojawiają się język, forma i styl. Najpierw treść, a potem różne sposoby jej wyrażania.”

„Jeżeli mówimy o drugich to, co się nam podoba, usłyszymy o sobie to, co boli.”

„Nade wszystko powinniśmy być ludźmi, dopiero zaś potem obywatelami.”

„Czasem się śmieję, że jestem najpierw człowiekiem, potem filozofem, a dopiero potem księdzem.”