„Powiedziałem sobie – kto tutaj ustala zasady? Ja czy ci goście, co nie potrafią złożyć dwóch zdań? I w końcu wiedziałem, że muszę przełamać w sobie to coś, co do tej pory tłumiłem, i zacząć głośno mówić o tym, co myślę.”

„Ci, których w supermarkecie spytaliśmy nie wszyscy wiedzieli, kto to jest Kordian. Na 87 osób, które o to zapytaliśmy, 5–6 potrafiło go ulokować, powiedzieć dwa zdania więcej o nim, o romantyzmie, czy o bohaterze romantycznym. Zgadzam się, że na tych kilku trzeba budować, jednak jeśli ktoś mówi, „Kordian Makuszyński” albo że był to bohater bajek, to jest przecież jakaś diagnoza.”

„Wygląda na to, że sporo muszę się jeszcze nauczyć o dziewczynach, jeśli rozumiesz, co mam na myśli. Nie wiedziałem, że potrafią być takie silne… i takie słabe.”

„Gdybyś wiedział, co tutaj cię czeka,
może byłbyś jak ja,
zaplątany w pytania i lęki
i też nie mógłbyś spać,
chociaż jeszcze nie chodzisz po ziemi,
powiem cicho ci, że
długo czekam już tutaj na ciebie.”

„Mówię Ci tutaj wszystko. Wszystko, co wiem.”

„Jestem dziwnie zmęczony nie tym, że mówiłem, ale na samą myśl o tym, co muszę jeszcze powiedzieć.”

„Powiedz co to znaczy, gdy ktoś myśli inaczej
I gdy mówi inaczej. Czy to ci nie przeszkadza?”

„Ci, którzy potrafią postępować niekonwencjonalnie, są nieskończeni niczym niebo i ziemia, niewyczerpani niczym wielkie rzeki. Gdy nadchodzi ich koniec, zaczynają się znowu, jak dni i miesiące. Umierają i rodzą się na nowo, niczym cztery pory roku.”

„Ci wszyscy, którzy mówią, że ktoś chce podnieść rękę na Jarosława Kaczyńskiego, muszą wiedzieć, że Jacek Kurski mu tę rękę obetnie.”

„Powiedz mi, z kim przestajesz, powiem ci, z kim zaczniesz.”