„W Polsce czułem się bardzo dobrze. Z pobytem w tym kraju zachowam wspaniałe wspomnienia. Atmosfera w zespole była świetna. Czułem się jak w jednej wielkiej rodzinie.”

„Dla każdego powrót do kraju, po tak długim okresie pobytu poza jego granicami, rodzi wiele pytań, odgrzewa uczucia i zachowania, które zmieniają się w zależności od miejsca zamieszkania. Wydaje mi się, że znalazłem się w stanie nieważkości, bo nagle zacząłem czuć się mniej amerykański, ale też nie do końca rozumiem nową rzeczywistość, która powstała w Polsce. Czuję się, jakbym nie należał ani tu, ani tam.”

„Nie jest dobrze, gdy ta sama opcja ma i rząd, i parlament, i prezydenta. Jednak bez względu na to, co się dzieje w Polsce, staram się w niej czuć dobrze.”

„Libia się zmieniła, nabrała nowych barw; czuć tu atmosferę spokoju.”

„Nigdy nie czułem się lepiej.”

„Ponieważ byłam wychowywana w chrześcijańskiej rodzinie, starałam się nie przeklinać w moich tekstach. Czułam się winna, kiedy przeklinałam, ponieważ czułam się jakbym rozczarowywała rodziców.”

„Miłość to choroba, bez której się nie można dobrze czuć.”

„Nie zapominam, gdzie się urodziłem, gdzie mieszka moja rodzina i gdzie nauczyłem się grać w piłkę ręczną. Zawsze czułem się Polakiem i teraz chcę odwdzięczyć się krajowi, który dał mi tak wiele.”

„Czułbym się nieszczęśliwy w kraju, z którego prawem i moralnością się nie zgadzam.”

„W szkole podstawowej tańczyłam w zespole. Na jednym z występów poślizgnęłam się i… rozdarłam spódnicę. Czułam się strasznie, ale zaczęłam udawać, że tak miało być. I wszyscy uwierzyli.”