„Uderzcie w dzwony! Dmij wichrze, wrzej toni!
Mam-li umierać, umrę z mieczem w dłoni!”

„Dopóki miecz mam, dopóki berło w dłoni, nad sobą obcej nie uznam zwierzchności i nie pozwolę, by kto jako sędzia między mną stawał i między mym ludem.”

„Nie udało mi się pozbyć Nagaty za jednym uderzeniem miecza i jako instruktor szermierki czuję się tym głęboko zawstydzony.”

„Umieram, umarłem lub byłem martwy.”

„Umrzeć – znaczy zaszumieć, gdy silnie dmie wiatr
Razem z klonem, co patrzy ponuro.
Umrzeć – znaczy odnaleźć na dwór stary trakt
Do Ryszarda lub króla Artura.”

„Bo nie wystarcza dla mnie tylko urodzić się i umrzeć, muszę zbyt często umierać.”

„Bez Ciebie, Jezu, rodzimy się tylko, aby umrzeć; z Tobą umieramy po to, aby się narodzić.”

„Dobry medyk zawsze wie, co robić – odparł wyniosłym tonem. – To czasem niewdzięczni pacjenci umierają, nie doceniając naszych starań.”

„Nikt zaś z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc i w śmierci należymy do Pana. Po to bowiem Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi.”

„A teraz stoję sam z obcym żelazem w dłoni, a wokół mnie umierają ludzie. I jestem już kimś innym niż pięć minut temu.”