„Nałożyliśmy sobie dobrowolnie pęta na fantazję. Od chwili, kiedy człowiek sam na prawdę zaczął latać, Pegaz musi orać.”

„Poszłabym za tobą na sam koniec świata,
ale mi się nie chce, ale mi się nie chce,
nie chce za chłopcami latać!”

„No przecież trzeba nauczyć się chodzić, sir, zanim człowiek spróbuje biegać.
– Nie! Nigdy tego nie mów, Tolliverze! Nigdy! Biegaj zanim zaczniesz chodzić! Lataj zanim zaczniesz pełzać! Ale zawsze naprzód! (…) Wszystko albo nic, Tolliverze!”

„Człowiek nie jest nigdy zły dobrowolnie.”

„Polak, jak mu przyjdzie fantazja do głowy, może być całkiem porządnym człowiekiem.”

„Kiedy pojawia się pokusa, wówczas zaraz uciekaj do Boga. Tu zwycięża ten, kto ucieka. Nie gódź się dobrowolnie na to, co podsuwa ci wróg.”

„Nie ma mowy o spaniu – dorzucił ostro. – Zaraz po obiedzie mamy dyskusję.
– Przymusową?
– Nie – burknął – oczywiście, że nie. Dyskusja jest dobrowolna. Wszyscy w niej uczestniczą.”

„Człowiek, co się wybija, nie może swym fantazjom dogadzać. (…) Kto się wybija, nie ogląda się na strach. To zbytek dla mnie.”

„Daj kobiecie maskę, zacznie mówić prawdę.”

„Nie w tym rzecz, byśmy od zaraz rzucili wszystko, zdjęli szaty, oddali je ubogim i tak, jak stoimy, zaczęli poświęcać się czemuś, czego nawet do końca nie rozumiemy. Każdy powinien dawać z siebie tyle, na ile go w danej chwili stać.”