„Człowiek to brzmi dumnie
(Gdy go złożą w trumnie).”

„Człowiek to brzmi dumnie!
Ale nie u mnie…”

„Niektóre kalumnie brzmią dumnie.”

„Jako humanista uważam, że organizm ludzki przeszczepu świńskiego serca nie przyjmie. Człowiek to brzmi dumnie. To prawda, że człowiek może być świnią, ale w całości. I jeśli już tak jest, to trza się zastanowić, jak takiej świni przeszczepić ludzkie serce, a nie odwrotnie.”

„Człowiek to dumnie brzmi,
powiedział ich wielki Maksym,
a oni tu biją cię w mordę
i mówią, że jesteś sukinsyn.
Cóż począć taki syn chce
za kratą NKWD?
Mówmy k. mać jak paciorek
spłowiałej gwieździe czerwonej.”

„I oto, kiedy zaczął się walić ów złoty i marmurowy gmach złego smaku, przyszedł On, lekki, odziany w światłość, ostentacyjnie ludzki, umyślnie prowincjonalny, galilejski, i od tej chwili zniknęły narody i bogi, i ukazał się człowiek, człowiek – cieśla, człowiek – oracz, człowiek – pasterz. Wśród stada owiec o zachodzie słońca, człowiek, który nie brzmiał ani trochę dumnie, człowiek uwieczniony wdzięczną pamięcią we wszystkich matczynych kołyskach i we wszystkich malarskich galeriach świata.”

„Idealnie byłoby napisać piosenkę specjalnie na własny pogrzeb, śpiewaną z perspektywy mnie samego leżącego w trumnie, zwracającego się do opłakujących mnie bliskich. Tekst brzmiałby mniej więcej tak: „Nie smućcie się, wszyscy skończycie tak samo jak ja.””

„Życie to ciekawość. Jeśli nie jesteś ciekawy, oznacza to, że leżysz w trumnie.”

„Ewangeliczne budowanie nadziei nie na tym polega, żeby odsłonić przed człowiekiem nieznaną przyszłość, ale na tym, by pokazać człowiekowi tego, w kim może złożyć swe nadzieje.”

„Biały człowiek złożył nam wiele obietnic, więcej niż zdołałem zapamiętać. Dotrzymał tylko jednej. Obiecał zabrać ziemię i zrobił to.”