„Fotograf musi strasznie walczyć, aby fotografia nie stała się śmiercią”

„Śmierć sama w sobie nie jest straszna, lecz tylko mniemanie, że jest straszna, jest straszne.”

„Straszna jest nie sama śmierć. Straszne jest jej oczekiwanie”

„Nie mam żadnych pamiątek z dzieciństwa – powiedziała smutno. – Żadnych fotografii, starego pamiętnika ani pluszowych zwierzątek – nic. Tylko wspomnienia, a te są straszne…”

„Jeżeli w ciągu dnia nie zrobię czegoś związanego z fotografią, to czuję, jakbym zaniechał czegoś niezbędnego dla mojej egzystencji, na przykład zapomniał się obudzić. Jestem przekonany, że przypadek, który spowodował, że zostałem fotografem, uczynił moje życie w ogóle możliwym.”

„To jest tak strasznie dobrze mieć Stena w ręku
I śmiać się śmierci prosto w twarz,
A potem zmierzyć – i prać – bez lęku
Za kraj! Za honor nasz!
Dziś idę walczyć – Mamo!…”

„Mapet jest fotografem. Pracuje nad cyklem zdjęć
przedstawiającym wyznawców różnych religii.
Mówi mi,
żebym ze śmierci matki zrobił
kubek czarnej kawy.”

„Byłem wstrząśnięty, kiedy po raz pierwszy zobaczyłem Twoją pośmiertną fotografię. Teraz chce mi się tylko rzygać: martwa twarz, z której nawet śmierć nie starła kłamstwa.”

„W śmierci tak naprawdę nie ma nic strasznego prócz strachu przed nią.”

„I znów jesteś bogatsza ode mnie – o tę śmierć
którą Ci wymyśliłem i już się stała ważna”