„Jej wdziękami oczy paście.
Ile wiosen ma? – Czternaście!
A już tyle ma pomysłów:
Tylko bierz ją i uzmysłów.
(Chyba, żeś dla Sprawy poległ)…
Więc z Lolity wzór dla Polek?!”

„Kto, do cholery, bierze na wakacje czternaście par butów?! Ja przez całe życie tyle nie nosiłem!”

„Jeden pomysł na raz – to właśnie tyle, ile możesz zdzierżyć.”

„Człowiek tyle jest wart, ile warte są sprawy, którymi się zajmuje.”

„Cudna jesieni,
Przedśmiertna zorzo!
Na wdzięk promieni,
Nad wiosnę hożą
Ciebie przełożą —
Jak ja, stękniemi.”

„Upychamy po kieszeniach tyle konserw i granatów ile się tylko da, choć wybór ile czego brać nie jest prosty, bo niby granata nie zeżresz, a z koleiciskanie we wroga konserwami może nie być skuteczne.”

„Teraz, wiosną,
nie potrafię już zrozumieć
mowy pól,
zmarli przyglądają mi się
rozszerzonymi oczyma
i pszenica się pieni
i tylko rzeka zdaje sprawę z nieba…”

„Mów za plecami ludzi tyle, ile miałbyś odwagę powiedzieć im prosto w oczy.”

„Jeśli wiosnę chcesz zobaczyć,
Spójrzyj na twarz twoję,
Uśmiech wiosny w twym uśmiechu,
Wonia wiosny w twym oddechu,
Niebo wiosny oczy twoje.”

„Ci, którzy otrzymują władzę, na tyle mogą się nią szczycić, na ile szczyciliby się, gdyby im zostało powierzone zadanie obmywania nóg braciom.”