„Zamykam to! Izoluję od zewnątrz!
Wiem! To ma sens!
Cokolwiek to jest, to zawsze będzie ze mną!
To jedno wiem na pewno!”

„Kolor mnie posiadł. Nie muszę się za nim uganiać. Posiadł mnie na zawsze, wiem to. Oto sens szczęśliwej godziny: ja i kolor to jedno. Jestem malarzem.”

„Posłuchaj, chodź ze mną, chociaż zupełnie nie wiem dokąd,
Chodź ze mną by sens nadać życia krokom.”

„Nie mówmy o deptaku, bo to jedna wielka pijalnia piwa. Nie wiem, jaki sens ma zamykanie głównej ulicy miasta.”

„Nigdy nie płaczę nad mlekiem, które już się rozlało. Próbuję iść do przodu i zamykać kolejne karty swojego artystycznego życia. Jedno wiem na pewno, że chciałabym jeszcze kiedyś wrócić do tego tekstu i do roli, której nie dane było urodzić się w tym projekcie.”

„Biegnę do mojego domu, przekraczam próg i wiem, co to jest: granica mego prywatnego kraju, mojej świętej strefy. (…) Święta strefa izoluje mnie i przedłuża moje trwanie: na zewnątrz pozostaje to, co nie poświęcone.”

„Ale jedno wiem po latach,
Prawdę musisz znać i Ty,
Zawsze warto być człowiekiem,
Choć tak łatwo zejść na psy.”

„Wiem, że nie mogę zamykać się w jakiejś wizji siebie. Tożsamość jest deklaracją, która nagle może się odwrócić.”

„Czasami czuję, że mam już dość emocji, a wtedy zamykam się w sobie i próbuję niczego nie czuć. Nie wiem, czy to działa, czy to dla mnie dobre (…), ale wiem, że tylko tyle jestem w stanie zrobić.”

„(…) wiem, że sens życia nas przerasta, że nic nie rozumiemy, nad niczym nie panujemy.”