„Michael Johnson biegnie teraz tak jak podbiega się do autobusu.”

„Hitler spóźnił się na autobus.”

„Autobus – to brzmi tłumnie!”

„Autobusy knują spisek
przeciwko mnie.”

„Jesteśmy w trasie. Stoi nasz autobus. Ludzie widzą autobus, podchodzą i pytają czy mamy jakieś książki do sprzedania. Jakie to jest głupie… książki? My nawet nie czytamy.”

„biegnę zataczając się
czuję zimny oddech twój
biegnę i dogania mnie?
pocałunków twoich chłód”

„Zaśpiewałaś tę piosenkę, jakby uderzył w nią autobus.”

„Wciąż biegnę, nawet kiedy siedzę!”

„Biegnąc, nic nie robię, tylko biegnę. Zasadniczo biegnę w pustce. Innymi słowy, biegnę po to, żeby osiągnąć pustkę. Ale jak można się spodziewać, w takiej pustce myśli kryją się naturalnie. To oczywiste. W ludzkim umyśle nie może istnieć całkowita pustka. Emocje ludzkie nie są wystarczająco silne ani zintegrowane, żeby dać sobie radę z prawdziwą nicością.”

„To już jest koniec tej groteski
Autobus życia w końcu dalej jedzie”