„Piękny czas to mieszanka wszystkiego. Smutek właściwie należy do tego pięknego czasu. Nawet jeśli jest ciężko, widzę zawsze pozytywne strony. Źle się stało, że tak szybko straciłam rodziców. Nigdy tego nie zrozumiałam, więc nie jestem wierząca.”

„Kiedy się coś ma na stałe, za darmo, nie docenia się tego. Czasem trzeba to stracić, by zrozumieć, co się straciło.”

„Kiedy trzeba coś szybko i akuratnie załatwić, należy zwrócić się do człowieka zajętego. Ci, którzy nie mają nic do roboty, nie mają też nigdy czasu.”

„Ja przez całe życie szukam piękna w ludziach. To zajęcie niełatwe, bo często mimo starań i czasu tego piękna nie znajduję. Ale już samo szukanie jest fascynujące. To właściwie najważniejszy powód, dla którego człowiekowi chce się żyć, uprawiać sztukę.”

„Na życie, piękne, pełne życie składają się wszystkie składniki: szczęście, smutek, dobro, zło.”

„Czasem co piękne, może snem się okazać.”

„Czasem najpiękniejsze jest misterium zapomnienia.”

„Nigdy nie myślę o sobie: „Kurczę, ale jestem fajna!”. Tak zostałam wychowana. Nawet jak ze szkoły przynosiłam same szóstki, to słyszałam od rodziców: „Wszystko pięknie, ale podobno gadasz na lekcjach…”.”

„Była, poza wszystkim innym, tak piękna, kiedy się na nią patrzyło, jak jej książki, kiedy się je czytało – nigdy nie widziałem nikogo bardziej doskonale dystyngowanego.”

„Czasem zrozumieć to wszystko jest tak trudno
I ciężko sobie wmówić, że życie jest próbą,
Że ktoś ułożył ten plan precyzyjnie,
Kiedy odchodzą szybko Ci, którzy żyli tak niewinnie.
Co boli? To, że musisz tkwić bezczynnie
W faktów niewoli, w wiecznym Memento Mori,
Wyrzucam smutek, zostawiam pamięć o nich,
Twarze z przeszłości, duchy, których nie chcę wygonić.”