„Kiedy pojawiają się pytania, na które nie ma odpowiedzi, oznacza to, że nastąpił kryzys.”

„Pytania… pytania, synku, są ważniejsze niż odpowiedzi. Wiara to właśnie pytania. Więc nie bój się pytań.”

„Najciekawsze pytania wciąż pozostają pytaniami. Kryją w sobie tajemnicę. Do każdej odpowiedzi trzeba dodać „być może”. Tylko na nieciekawe pytania można udzielić ostatecznych odpowiedzi.”

„Pytanie, na które można odpowiedzieć zupełnie dowolnie, przestaje być pytaniem, ponieważ, jeśli każda z odpowiedzi jest równoważna, to każda jest też obojętna i w ten sposób pytanie nie domaga się żadnej odpowiedzi.”

„To banał (i to jak większość banałów niezgodny z prawdą), że nauka odpowiada na pytania jak, tylko teologia zaś dysponuje narzędziami umożliwiającymi odpowiedź na pytania dlaczego. Cóż to niby jest „pytanie dlaczego”? Nie każde pytanie rozpoczynające się od „dlaczego” w ogóle jest sensownym, uprawnionym pytaniem. Dlaczego jednorożce są puste w środku? Na niektóre pytania po prostu nie warto odpowiadać. Jaki jest kolor abstrakcji? Jak pachnie nadzieja? Fakt, że jakieś pytanie można sformułować w pełni zgodnie z gramatycznymi regułami języka, nie oznacza, że ma ono jakikolwiek sens, ani że warto się nim poważnie zajmować. Więcej – nawet jeśli pytanie jest poważne i nauka nie potrafi na nie odpowiedzieć, to wcale nie oznacza, że odpowiedź zna religia.”

„Pytania przesłuchują odpowiedzi.”

„Odpowiedzią jest miłość”, ale w oczekiwaniu na odpowiedź seks stawia nowe pytania.”

„Brak odpowiedzi mnoży pytania.”

„Są pytania, na które nie sposób udzielić odpowiedzi, ale też nie sposób ich nie stawiać.”

„Nie ma niedyskretnych pytań. Są tylko niedyskretne odpowiedzi.”