„Malarstwo wnika w rzeczywistość, podszywa się pod nią. Ale często też otoczenie zmienia obrazy do tego stopnia, że obnaża i demaskuje malarstwo, bo przecież, jeśli obraz udawał płytę chodnikową, a przejechał po nim samochód, to obraz ten już dłużej niczego nie udaje, a jest jedynie połamaną deską z naciągniętym na nią zagruntowanym płótnem pomalowanym olejnymi farbami.”

— Wojciech Gilewicz

komentarz do własnej wystawy Aporia malarstwa (2006–2007).
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_gilewicz_wojciech

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

samochód , rzeczywistość , malarstwo , obraz , płyta , płótno , deska , otoczenie

Wojciech Gilewicz Fotografia

Wojciech Gilewicz 2

1974

Podobne cytaty

„Materia mnie fascynowała, byłam nią bardzo podniecona. (…) Kolor ma na obrazie cechy materialne, konstrukcyjne (…). Obrazy wypukłe była dla mnie odkryciem nowej, nieznanej jeszcze formy materii. Tym właśnie jest dla mnie malarstwo – tworzeniem własnej artystycznej materii.(…) Kolor jest nie tylko farbą, którą nakładam na płótno. Jest jak krew. Jest tym dla malarstwa, czym krew dla organizmu.”

Jadwiga Maziarska (1913–2003)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_maziarska_jadwiga

„Artystyczne zmagania Jacka Sempolińskiego z materią obrazu, z językiem malarstwa polegały często, jak sam mówi, na oswajaniu i ujarzmianiu błędu. Na wielu jego obrazach pojawiały się dziury wydrapane w płótnie szpachlą. Nie powstawały one w wyniku celowego działania – bardziej były świadectwem walki artysty z tworzywem. Były zatem formą poskramiania farb, wyrazem swoistej anarchii, śladem pożądania rozsadzającego ramy malarstwa. To pożądanie widoczne w obrazach Sempolińskiego jest również moim pożądaniem.”

Marek Śnieciński (1958)

Pożądanie

„Moje działania są kontynuacją malowania obrazu. Wychodząc z malarstwa pozbywałem się materii malarskiej wszystkimi możliwymi sposobami, robiąc obiekty, video i koncerty. Najchętniej realizuję projekty, w których te media się dopełniają. Dla mnie obraz nie kończy się na płótnie, raczej tu się zaczyna.”

Piotr Lutyński (1962)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/baza-sztuki-pelna-tresc/-/eo_event_asset_publisher/eAN5/content/piotr-lutynski

„Lubię malarstwo dla jego fabuły
która ujawnia się w farbie,
choć przyznać muszę że najlepszym obrazem
który widziałam w tym roku
był widok na Florencję
K okien galerii Uffizi —
spokój, dojrzałość
piękno bez krzyku
emanuje z umiarem
sennie?”

Joanna Bielobradek (1943)

Źródło: Europa, Europa

„Od lat próbuję łączyć malarstwo z fotografią robiąc obrazy, w których te techniki się uzupełniają. Ułamek sekundy fotografowanie fragmentu natury przeniesiony jest na tygodnie i miesiące powstawania obrazu. Skończony obraz opisany jest fotograficznymi odbitkami z momentów i fragmentów jego powstawania.”

Wojciech Gilewicz (1974)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_gilewicz_wojciech

„I teraz wróćmy do obrazów Dudy-Gracza. Do tego, co skonstatowaliśmy wyżej, że oto ta rzeczywistość, gruzłowata i bulwiasta, tłumna i naładowana znakami najprzedziwniejszych obyczajowych konwencji, przyjmowana jest przez współczesną widownię polską, przez przypadkowych często widzów prowincjonalnych galerii sztuki jako rzeczywistość znajoma, oczywista, nie budząca zastrzeżeń pod względem prawdomówności i jej autentycznej tożsamości z doświadczeniem wynoszonym z ulic i mieszkań Katowic, Częstochowy, Warszawy czy Torunia naszych lat naszego stulecia. Że jest to rzeczywistość, której prawdziwości nie jest w stanie zakwestionować w powszechnej świadomości społecznej nie tylko dzisiejsze malarstwo, ale co ważniejsze, także ekran telewizora i kina, opis i zdjęcie z gazety czy fotograficznego albumu, a więc te środki przekazu, które z nieporównanie większą niż obrazy Dudy-Gracza natarczywością wtłaczały nam do oczu obraz inny, wizję nie tylko niepodobną temu malarstwu, ale wręcz nie dopuszczających pytań i skojarzeń, na których malarstwo Dudy-Gracza się opiera.”

Jerzy Duda-Gracz (1941–2004) polski malarz, rysownik, scenograf, pedagog, publicysta

O Jerzym Dudzie-Graczu
Źródło: Krzysztof Teodor Toeplitz, Wstęp, w: Jerzy Duda-Gracz, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1985, ISBN 83-213-3288-9, s. 7.

„To ja pochłaniam operę, a nie odwrotnie. I staram się przez nią powiedzieć to wszystko, co odkrywam poprzez teatr i moje malarstwo.”

Achim Freyer (1934)

Źródło: Jacek Marczyński, Moje spektakle są moim portretem, „Rzeczpospolita”, 16 grudnia 2003 http://www.teatry.art.pl/!Rozmowy/mojespe.htm

„Malowanie jest swojego rodzaju medytacją. Poza tym uwielbiam ciapać się w farbie. Moje obrazy krążą po sieci, można je obejrzeć w wielu wirtualnych galeriach. Dlaczego namalowałem swoje obrazy? A kto miałby je namalować, jak nie ja?”

Bogdan Chorążuk (1934)

Źródło: Wywiad http://web.archive.org/web/20060720022210/http://www.hulewicz3.republika.pl/wywch.doc

„Faktycznie, gdy czyta się książki, widzi się obrazy. I nie trzeba do tego specjalnej szkoły. Było takie zjawisko w moim życiu jak „studiowanie malarstwa” i pewne jest, że w jakiś sposób przekładam obraz na dźwięk. I pewnie tak jest zawsze, ale nie staram się kontrolować tego procesu, po prostu wchodzę w tę sytuację.”

Mikołaj Trzaska (1966) polski kompozytor i saksofonista

Źródło: „Dziennik Polski”, 2 lutego 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cosnat.htm

„Obrazy nie są prawdziwymi obrazami. Niczego nie przedstawiają. Są puste tak samo jak ściany wokół nich, ponieważ powstają bez intencji, aby wyrażać cokolwiek poza tym, czym są. Odwołują się do modelu malarstwa, który traktuje obraz jako 'pusty ekran', egzystują tak samo 'w' jak 'wobec' sąsiadującej z nimi przestrzeni. Są przeznaczone do oglądania równocześnie z innymi, podobnymi do nich i łącznie z przestrzenią wokół nich. Są równo-ważne: każdy wobec pozostałych i wszystkie wobec tego, co je otacza.”

Mikołaj Smoczyński (1955–2009) polski malarz, rysownik i performer

o swoich pracach.
Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_smoczynski_mikolaj

Pokrewne tematy