„Do szkoły teatralnej nie dostałem się od razu, zdawałem najpierw do łódzkiej, potem krakowskiej i dopiero takim ostatnim rzutem na taśmę, dostałem się do warszawskiej. Warszawy się trochę obawiałem, myślałem: za wysokie progi… Nawet po skończeniu szkoły, gdy spotykałem znane osobistości, czułem tremę. Z czasem ochłonąłem. Teraz, kiedy jestem poza metropoliami i ktoś mnie prosi o spotkania, także z młodzieżą, nie odmawiam. Staram się im pokazać, że nie jestem jakimś tam gwiazdorem z ekranu, niedostępną dziwną istotą, tylko normalnym facetem, wywodzącym się z takiego środowiska jak oni. I staram się im uświadamiać, że każdy może zaistnieć w świecie. Chociaż teraz młodzież ma łatwiejszy, niż ja kiedyś miałem, dostęp do wszystkiego.”

—  Rafał Królikowski

Źródło: „Kurier Szczeciński”, 27 grudnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/chlopakze.htm

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 5 czerwca 2021. Historia
Tematy
spotykać , młodzież , facet , myśl , czas , myślenie , środowisko , spotkanie , dostęp , istota , czuć , wysoki , pokazać , normalna , dziwne , ktoś , staranie , mienie , metropolia , kieliszek , wyraz , pot , trema , warszawa
Rafał Królikowski Fotografia
Rafał Królikowski 4
aktor polski 1966

Podobne cytaty

Julia Pietrucha Fotografia

„Zdawałam do szkoły teatralnej, ale się nie dostałam. Nie wiem też czy będę jeszcze kiedyś próbowała…”

Julia Pietrucha (1989) polska aktorka, modelka i piosenkarka

Źródło: Wywiad, 2009 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=59299

Wojciech Smarzowski Fotografia

„Ja jestem z takiego pokolenia, które szło do szkoły, czy studiowało, po to, żeby nie pójść do wojska. Więc ja byłem na filmoznawstwie… rok i zostałem wyrzucony. Chociaż to też nie do końca w ten sposób, bo w tym czasie dostałem się do szkoły filmowej na wydział operatorski.”

Wojciech Smarzowski (1963) polski reżyser i scenarzysta

Źródło: wywiad, 2004 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=22378

Aleksandra Hamkało Fotografia

„Jako dziecko błąkałam się po zakamarkach teatru, w którym grał mój tato. Potem sama, jako dziecko, w teatrze występowałam. Przez lata granie przeplatało się z moim codziennym życiem, więc dziwne byłoby gdybym nie spróbowała. Kiedy, za pierwszym razem, nie dostałam się do szkoły teatralnej, odezwały się we mnie diabliki ambicji. Teraz, kiedy jestem już prawie na mecie teatralnej szkoły, dopiero zaczynam odkrywać, jak bliskim mojej duszy środkiem wyrazu jest kreowanie postaci.”

Aleksandra Hamkało (1988) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Jestem nawiedzona. Rozmowa z gwiazdą „Big Love”, stopklatka.pl, 13 lutego 2012 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=85225

Jacek Borkowski Fotografia

„Ja cały czas śpiewam. Poszedłem do szkoły teatralnej przez przypadek, bo nie dostałem się do szkoły muzycznej. Ale bynajmniej nie z miłości do teatru. Miłość się pojawiła w momencie, kiedy spróbowałem…”

Jacek Borkowski (1959) polski aktor

Źródło: Seks jest tylko pretekstem, „Gazeta Współczesna” nr 120, 24 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119978.html

Krystyna Tkacz Fotografia

„Przez ten mój głos nie dostałam się do szkoły teatralnej w Warszawie. Egzaminatorzy stwierdzili, że mam wadę wymowy. Wprawdzie udało mi się rok później dostać do szkoły w Krakowie, ale i tam głos był problemem. Musiałam przynosić zaświadczenia od lekarzy, że z moim gardłem wszystko jest w porządku.”

Krystyna Tkacz (1947) aktorka polska

Źródło: Nie muszę być na pierwszym planie, „Super Express”, 6 czerwca 2011 http://www.se.pl/rozrywka/plotki/nie-musze-byc-na-pierwszym-planie_189322.html

Anna Kalata Fotografia

„Już taka jestem. Kiedy ktoś prosi o pomoc – nigdy nie odmawiam.”

Anna Kalata (1964) polska działaczka polityczna

komentując propozycję objęcia urzędu ministra pracy.
Źródło: Ministerstwo pani Ani, polityka.pl, 28 lipca 2007 http://archiwum.polityka.pl/art/ministerstwo-pani-ani,360125.html

Marcin Przybylski Fotografia

„Myślę, że życie nauczyło mnie jednak trochę pokory. Zanim dostałem się do Akademii Teatralnej, przeżyłem bolesne rozczarowanie. W szkole muzycznej przepowiadano mi wielką karierę skrzypka. Byłem przekonany, że z roku na rok gram coraz lepiej i w którymś momencie czułem wręcz, że chwytam Pana Boga za nogi. Ten stan euforii był jednak bardzo złudny. Okazało się, że wcale nie jestem taki dobry, jak myślałem. Wyrzucono mnie ze szkoły i wszelkie marzenia prysły jak bańka mydlana. Kiedy wkrótce zdawałem do warszawskiej Akademii Teatralnej, musiałem znaleźć w sobie siłę, by podnieść się na nowo. Od tamtego czasu wszelkie nagrody, uznanie traktuję z większą pokorą. I jest mi z tym naprawdę o niebo lepiej.”

Marcin Przybylski (1975) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 8 sierpnia 2005 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/opowiesco2.htm

„W trzeciej klasie podstawówki byłem na operze Straszny dwór, która mnie niemal „zabiła”. Dostałem taki cios w głowę, jakbym przebył jakąś kosmiczną wędrówkę. Zobaczyłem wtedy tą gigantyczną scenę, usłyszałem muzykę, całą tą teatralną przestrzeń i to mnie powaliło. Potem były różnego rodzaju kółka teatralne, taneczne. W końcu zdawałem do szkoły teatralnej i nie było takiej możliwości bym się do niej nie dostał. Chciałem i chcę być aktorem.”

Paweł Tomaszewski (1983) aktor polski

odpowiedź na pytanie, dlaczego został aktorem.

Renata Berger Fotografia

„Ludzie wierzą w kominiarza, zakonnice, a ja wierzę, że kiedyś szczęście przyniósł mi… karawan (bo i taki przesąd znam). To stara historia: gdy czwarty raz próbowałam dostać się do szkoły teatralnej (a była to tym razem Łódzka Filmówka) i wiedziałam, że to moja ostatnia szansa (gonił mnie limit wieku, za rok zdawać bym już nie mogła), w przeddzień ogłoszenia wyników zobaczyłam na ulicy karawan. Taki żywcem wyjęty z XIX wieku: oszklone, czarne „akwarium”, z chorągwiami i parą czarnych koni… Zbieg okoliczności? Być może, ale ja do dzisiaj wierzę, że to właśnie ten karawan przyniósł mi szczęście i dostałam się na wymarzone studia!”

Renata Berger (1954) polska aktorka

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Renata Berger – Karawan pełen szczęścia http://www.nadobre.pl/18878/renata-berger-karawan-pelen-szczescia.html

„Podejmując tę decyzję, miałem blade pojęcie o aktorstwie. Jeśli już, to interesowała mnie raczej poezja. Do szkoły teatralnej zdawałem za namową przyjaciół, chyba dla sprawdzenia siebie. Rodzice nic nie wiedzieli aż do ostatniego etapu egzaminów, jednocześnie zdawałem bowiem na wydział lekarski Śląskiej Akademii Medycznej. I dostałem się!”

Tadeusz Bradecki (1955)

o wyborze zawodu aktora.
Źródło: „Dziennik Zachodni”, 10 sierpnia 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cszt.htm

Pokrewne tematy