„Wcale nie uważam, że miałam duże walory fizyczne. Na początku drogi aktorskiej wiedziałam, że muszę się przebić, nie ze względu na urodę, ale dlatego, że bardzo tego chciałam. Miałam nosa do scenariuszy, szczęście do pewnych reżyserów. I jakoś poszło.”

„Nie wiedziałam nawet o co chodziło konkretnie w tej całej sprawie z kontraktem. Wiedziałam tylko, że miałam śpiewać dla jakiegoś gościa i jeśli mu się spodobałam, umożliwiłby mi nagranie piosenki i tego właśnie chciałam. Chciałam mojej płyty, chciałam nagrać płytę i… potem poszło już bardzo szybko.”

„Człowiek zdaje się mieć, poza fizycznymi, pięć potrzeb bardziej podstawowych: chce czymś być, coś mieć, coś robić, coś wiedzieć, coś odczuwać.”

„Wielkie historie miłosne mogą nie mieć końca. Ale co muszą mieć nieodzownie – to początek.”

„Czasem reżyser cały życie czeka na scenariusz (…). Gdy dostałem do rąk skrypt Nędzników, wiedziałem, że mam „swój” scenariusz. Wiedziałem, że z tego tekstu może powstać albo wielki dramat, albo wielki teatr.”

„Dlaczego masz nie mieć racji tylko dlatego, że kilka milionów ludzi tak uważa?”

„Bycie dramaturgiem jest ciekawe, daje duże możliwości, ale spycha cię na drugi plan. To nie ty masz decydujący głos, tylko reżyser.”

„Trzeba jakoś swoje życie przeżyć. Jeżeli chcesz utrzymać się na odpowiednim poziomie, nie masz wyjścia – musisz znaleźć jakiś ciekawy na to sposób. Nie znajdziesz go jednak, jeżeli tylko będziesz siedział na tyłku.”

„Gdybym miała zrobić sobie tatuaż, chciałabym mieć wytatuowany na ramieniu napis szczęście.”

„Kiedy masz dobry scenariusz, jesteś w niemal większych kłopotach niż kiedy masz straszny scenariusz.”