„I oto, kiedy zaczął się walić ów złoty i marmurowy gmach złego smaku, przyszedł On, lekki, odziany w światłość, ostentacyjnie ludzki, umyślnie prowincjonalny, galilejski, i od tej chwili zniknęły narody i bogi, i ukazał się człowiek, człowiek – cieśla, człowiek – oracz, człowiek – pasterz. Wśród stada owiec o zachodzie słońca, człowiek, który nie brzmiał ani trochę dumnie, człowiek uwieczniony wdzięczną pamięcią we wszystkich matczynych kołyskach i we wszystkich malarskich galeriach świata.”

„Człowiek to brzmi dumnie!
Ale nie u mnie…”

„Człowiek to brzmi dumnie
(Gdy go złożą w trumnie).”

„Aby wzbogacić Boga, człowiek musi stać się biednym; aby Bóg był wszystkim, człowiek musi być niczym.”

„Jako humanista uważam, że organizm ludzki przeszczepu świńskiego serca nie przyjmie. Człowiek to brzmi dumnie. To prawda, że człowiek może być świnią, ale w całości. I jeśli już tak jest, to trza się zastanowić, jak takiej świni przeszczepić ludzkie serce, a nie odwrotnie.”

„Człowiek odziany nie ma pojęcia, co to jest za problem nagość!”

„Człowiek, który nie poczuł smaku swoich łez – nie jest prawdziwym człowiekiem.”

„Tylko człowiek nie jest fikcją – wszystko inne jest fikcją. Cały świat może być ojczyzną i każdy człowiek bratem. Bo świat to człowiek, przede wszystkim człowiek.”

„Człowiek uczony nie jest uczony we wszystkim; ale rozumny człowiek jest we wszystkim rozumny, nawet w tym, czego nie wie (…).”

„Tak jak kwiat potrzebuje słońca aby być kwiatem, tak człowiek potrzebuje miłości aby być człowiekiem.”