„Wiem, masz innego więc dlaczego mnie całujesz?”

„Słuchaj, czy ty byś nie mógł ze mną na tańce chodzić, a całować się z innymi dziewczynami?”

„Dlaczego Kazachstan może mieć dożywotniego prezydenta? Albo Turkmenistan? Dlaczego Rosja nie może mieć?”

„Dlaczego nie powiedziałem jej tego wcześniej? Dlaczego tak długo z tym zwlekałem? Dlaczego nie mówiłem jej tego przez całe życie?
We wszystkie te dni, kiedy miałem co innego do roboty. We wszystkie te dni, kiedy wybierałem się gdzie indziej. Podczas gdy powinienem być razem z nią.
Dziękując za to, że mnie kocha.”

„Dwoje ludzi się spotyka, co w tym dziwnego? Taksówkarz może się np. spotkać z fryzjerką, dlaczego więc ja miałbym się nie spotykać z dziewczyną, która zajmuje się śpiewaniem innej muzyki?”

„Ja, gdy reżyseruję własne teksty, znam całą sytuację, kontekst, wiem dlaczego, skąd i po co padają takie, a nie inne słowa. Mam to po prostu poukładane w głowie, dla mnie są zatem czytelne i oczywiste. Dla innych mogą czytelnymi nie być.”

„A dlaczego mieliby nas kochać?”

„Kiedyś w San Francisco i w Los Angeles obrzucono nas butami. Nie wiem dlaczego? Może chcieli w ten sposób powiedzieć: „Kolesie, jesteście świetni. Macie za to nasze buty!” No ale potem musieli iść boso do domu?”

„Nigdy nie byłem w Polsce, ale miałem polską dziewczynę. No i pierwszy raz całowałem się w polskim ośrodku kultury. Wasz kraj bardzo dobrze mi się kojarzy.”

„Choćby się ktoś nie wiem jak starał mieć jedno życie, inni zobaczą w nim tysiąc innych, i dlatego nie można uniknąć zadawania sobie nawzajem cierpienia.”