„Jakże błogo, jak szczęśliwie
Po majowej biegać łące,
Pod zielonych wierzb warkocze;
Piękną Różę kochać tkliwie,
Patrzeć w oczy jej palące
I wciąż słuchać, jak szczebiocze.”

„Żeby mieć piękne oczy trzeba z uwagą patrzeć w oczy innych, żeby mieć piękne usta trzeba wypowiadać mądre słowa, żeby mieć piękne ręce warto podawać je ludziom. Lepszej recepty nie znam”

„Masz szczęście – jesteś człowiekiem. Róża jest piękna, ale nie wie dlaczego i dla kogo jest piękna.”

„Wstępując w związki małżeńskie, jedno musi się wyrzec całkowicie siebie samego i zrezygnować nie tylko ze swojej woli, ale także z poglądów; musi powziąć postanowienie, że będzie patrzeć oczyma drugiego, kochać to, co on kocha.”

„Siedzisz i zaplatasz piękne swe warkocze.
Zaraz powiesz z dumą, że już masz pięć lat.
Hej! Hej! Hej! Florentyno!”

„I tylko noce
tak nieprzytomnie dłużą się,
noce
wciąż nazbyt piękne są,
by przespać je,
noce
w otwarte oczy sypią sól.”

„Gdyby gwiazdką być,
I w obłokach tkwić:
Jasnem okiem w noc majową,
Nad kochanki mojej głową,
Do poranka lśnić!”

„Róża z powodzeniem grała rolę pięknego kwiatu, dopóki się nie sypnęła.”

„Turyn – gdyby nie patrzeć z perspektywy Całunu, Juventusu i Fiata – można by porównać do Łodzi. Jest miastem o wiele piękniejszym, ale niemal wszystkie włoskie miasta są piękniejsze od polskich. Gdyby jednak znalazły się pieniądze na rewitalizację Łodzi i jej secesji, zabytkowej infrastruktury przemysłowej, terenów zielonych (podobno największa w Polsce powierzchnia parków miejskich) a zwłaszcza potencjału kultury, nauki i sportu, to kto wie…”

„Czyż nie piękniejsze kwiaty na łące
Niźli bukiety w kościołach?
Czyż nam nie milsze słońce gorące
Niźli żar świec na cokołach?”