„Być może komuś się wydaje, że rola w słuchowisku wymaga po prostu tego, by siąść na krześle i ciekawie przeczytać. Nic z tych rzeczy. Aktorzy grając w radiu, mają świadomość, że nie rejestruje ich żadna kamera. To daje im poczucie absolutnej wolności, pracują całym ciałem, stroją miny, których darmo wypatrywać u nich na scenie czy w filmie.”

— Andrzej Piszczatowski

Źródło: Zmarł Andrzej Piszczatowski, culture.pl, 18 kwietnia 2011 http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/wy_in_pozegnanie_piszczatowski_andrzej_2011

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 2 lipca 2022. Historia

Tematy

wolność , rola , scena , aktor , świadomość , rzeczy , krzesło , grać , prosty , pracujący , kamera , przeczytać , poczucie , strój

Andrzej Piszczatowski 2

1945–2011

Podobne cytaty

„Aktor, czy się do tego przyznaje, czy nie, chce być kochany. Miłość płynąca od widza, ale i akceptacja współtwórców przedstawienia, filmu czy słuchowiska daje mu poczucie stabilności gruntu, po którym się porusza. Autor nakreśla konflikt, ale dopiero aktor sprawia, że jego słowa zaczynają żyć. Każdą rolę buduję z nadzieją, że będzie wyjątkowa.”

Janusz Nowicki (1943)

Źródło: „Rzeczpospolita”, 20 lipca 2007 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/wser.htm

„Trzeba się godzić z noszeniem nazwiska granej postaci. Przekonałem się o tym po najdłuższym serialu, w jakim grałem – Samo Życie. Ale mam świadomość, że telewizyjna pamięć widzów jest krótka. Tylko od aktora zależy, kiedy powie „stop”. Z Samego Życia odszedłem w momencie, gdy moja rola przestała mnie bawić, gdy zrozumiałem, że nic więcej tam zdarzyć się nie może. Na szczęście robię też wiele innych rzeczy w teatrze i filmie, co daje mi dystans i oddech.”

Piotr Polk (1962) polski aktor

Źródło: Bohdan Gadomski, Facetem jest się od czasu do czasu. Mam duszę dziecka, „Angora” nr 11, 13 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/116609.html

„Jeszcze nigdy nie przyjęłam żadnej roli w telenoweli. Powód jest prosty – kreowanie postaci przez wiele lat niekorzystnie wpływa na rozwój aktora. Aktor staje się w pewnym momencie zwykłą maszynką. Zamiast grać odtwarza daną scenę. Kilkakrotnie odmówiłam już takich ról. I nie żałuję.”

Marta Żmuda Trzebiatowska (1984) polska aktorka telewizyjna, filmowa i teatralna

Źródło: Tomasz Bielicki, Z motyką na słońce, „Nowości” nr 63, 17 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/113259.html

„Bardzo lubię współpracować z reżyserami. Większość, z którymi miałam okazję pracować tak to właśnie traktowało. Nie lubię natomiast takich sytuacji, kiedy gram, a reżyser nie daje mi żadnych uwag. Może milczy, bo wszystko mu pasuje? Wolę jednak, kiedy kolejny dubel nie jest taki sam. Lubię po prostu współpracę, dyskusję na temat roli. Aktor potrzebuje sygnałów, zarówno takich, że jest dobrze, jak i źle. Prawdą też jest, że na etapie pracy nad rolą lubię wymyślać różne rzeczy, zaczynając już od wyglądu zewnętrznego postaci.”

Olga Frycz (1986) polska aktorka

Źródło: Artur Cichmiński, Kamera zawsze była blisko. Rozmowa z Olgą Frycz, 19 czerwca 2011 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=78063

„Jak w szkole, tak i teraz walczę z poglądem, że aktor musi się podobać na scenie. A ja nie chcę się widzom podobać. Scena to nie wazelina. Nie chodzę też na bankiety, żeby załatwiać sobie role teatralne czy filmowe. To po co to gram? Bo wydaje mi się, że kiedyś naprawdę będę miał coś do powiedzenia!”

Eryk Lubos (1974)

Źródło: Nie muszę się podobać http://www.teatry.art.pl/portrety/lubos_e/niem.htm

„Wolę grać po prostu ciekawe role, tak jak każdy aktor. Wszystko jedno, jaka to jest rola – współczesna, komediowa czy dramatyczna.”

Jolanta Teska (1959)

Źródło: W dręczarium Witkacego, „Teatr” nr 2, 8 marca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/112549.html

„Wykonałem numer, który może posłużyć jako przykład przyszłym pokoleniom. Jeżeli nie jesteś zadowolony z tego, co robisz – przestań występować. Dwanaście lat nie graj, potem wracasz i wtedy każdy powie: nie, on wcale nie był taki kiepski, jak myślałem. To jest moja recepta na sukces. Grałem w przeszłości bardzo dobre role, ale okazuje się, że teraz to nie ma żadnego znaczenia. Proporcje bardzo ciepłego przyjęcia, którego doznałem, z tym, co rzeczywiście zrobiłem, są żadne. Być może po prostu od dawna nie oglądano aktora tego typu i takiego rodzaju grania. Z aktorów w tak podeszłym wieku, którzy wychodzili na scenę, pamiętają już tylko Solskiego. Jeden z recenzentów napisał o mnie: „Wyszedł na scenę i już nic nie musi.””

Andrzej Łapicki (1924–2012) aktor polski

To widocznie wystarczyło do pozytywnej oceny.
Źródło: „Teatr” 12/08, 12 grudnia 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pmstw.htm

„Zawsze lubiłem ruch kamery. Jeśli potrafisz użyć ruchomej kamery i masz odpowiedni plan, takie zdjęcia nie tylko czynią scenę ciekawszą wizualnie, ale także pozwalają na dłuższe ujęcia, czasami obejmujące całą scenę. To ułatwia aktorom zachowanie skupienia na roli i przekazywania emocji.”

Stanley Kubrick (1928–1999) amerykański reżyser filmowy

Źródło: Paul Duncan, Stanley Kubrick, wyd. Taschen, 2006, tłum. Jan Halbersztat, s. 46.

„Publiczność. Ona decyduje, że teatr jest wyjątkowy i dla aktora niezastąpiony. Na dodatek w spektaklu swoją rolę grasz od początku do końca, masz nad nią całkowitą kontrolę. W filmie jest inaczej, fragmentarycznie. Grasz poszczególne sceny w różne dni i tak naprawdę nigdy nie wiesz, jak to się ułoży w całość.”

Arkadiusz Jakubik (1969) polski aktor

Źródło: Grzegorz Wojtowicz, Orły 2005. Arkadiusz Jakubik – miesiąc na „Weselu”, stopklatka.pl, 3 marca 2005 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=24473

„Praca w teatrze to wielomiesięczne przygotowania, żmudne analizowanie postaci, ścisła współpraca z reżyserem i scenografem, cyzelowanie detali. Dlatego właśnie scena jest bazą dla każdego aktora, także filmowego. W filmie aktor rzadko może długo pracować z reżyserem nad budowaniem postaci – ze względów finansowych jest to proces mocno przyspieszony. Inny jest też tryb pracy, bo sceny są realizowane przypadkowo, w zależności od pogody, pory dnia, miejsca akcji. Wymaga to skupienia, podzielnej uwagi i umiejętności szybkiego dostosowania się do zmiennych warunków. Pierwsze role filmowe były dla mnie trudnym doświadczeniem, bo za moich czasów w krakowskiej szkole teatralnej w ogóle nie było zajęć z kamerą. Teraz już są – dzięki profesorowi Jerzemu Stuhrowi.”

Katarzyna Gniewkowska (1962) polska aktorka

Źródło: „Żyjmy Dłużej” nr 6, 1 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/118275.html

Tematy

Andrzej Piszczatowski 2

Podobne cytaty

Pokrewne tematy