„Kiedy się wszystko chwieje, jakiż sens miałoby budowanie czegoś, co wcześniej czy później musi się stać ruiną? Lepiej dać się unieść wodzie, niż tracić na próżno siły; są one jedyną rzeczą nie do zastąpienia. Przeżyć to wszystko, dopóki się gdzieś nie ujrzy nowego celu. Im mniej energii zużyje na to, tym lepiej: zaoszczędzi jej sobie na potem.”

„Umysł małego dziecka jest fascynujący, ponieważ dziecko we wszystkim odkrywa coś nowego – ale to się kończy w wieku mniej więcej lat dwunastu. Później młode stworzenie niewiele już może dać i nic takiego nie potrafi zrobić ani powiedzieć, czego by dorosły nie wiedział lepiej.”

„Lepiej bez celu iść naprzód niż bez celu stać w miejscu, a z pewnością o niebo lepiej, niż bez celu się cofać.”

„Musisz zaakceptować to, co nadejdzie, a jedyną ważną rzeczą jest to, że przy spotkaniu dasz z siebie wszystko, co masz najlepszego.”

„Stało się – dojrzałem, na oczy przejrzałem,
Ujrzałem rzeczy, których wcześniej nie dostrzegałem.
Stało się – wydoroślałem, bariery pokonałem,
Poznałem to, o czym pojęcia nie miałem.”

„Ludzie! Ludzie! Do cholery!Miejcież jakieś charaktery!Mniej się łamcie! Mniej się chwiejcie!Charaktery ludzie miejcie.”

„Długie życie nic nie znaczy, jeśli jest puste i nie ma celu. Lepiej przeżyć krótkie, ale wypełnione tym, co dla ciebie ważne.”

„Dobrze przeczytany fragment może dać więcej niż całość. Bywa często jedyną szansą ocalenia wielkiej klasyki”

„Ta cała psychiatria to nic innego, jak tylko swoisty mikrokosmos komunizmu […]. Lepiej by zostawili ludziom ich kłopoty osobiste. Nasuwa się bowiem pytanie, czy kłopoty nie są jedyną rzeczą na świecie, którą ludzie mogą mieć na własność?”

„Role buduje się w oparciu głównie o osobiste doświadczenia, ale też na podstawie własnych obserwacji i przeżyć innych ludzi. Zbieram te sytuacje i je wykorzystuję, tak jak najlepiej potrafię. A gdyby się to we mnie gdzieś odkładało, płynęło w żyłach, kumulowało, pewnie bym oszalał. Role mnie nie tworzą.”