„Opanuj się.”

„Te racuchy – rzekł opanowawszy się – są jakby upieczoną aureolą.”

„Władza zawsze próbuje kontrolować to, czego nie potrafi opanować.”

„Cóż, nie mamy innego środka, by opanować naszą popędliwość, jak tylko inteligencja.”

„Połasiłem się na ptasie mleczko. Ja je po prostu uwielbiam, nie potrafię się opanować!”

„Co by o tym Zawiszy nie powiedzieć. Demagog straszny, ale on się nie denerwuje, jest opanowany i wie, do czego zmierza.”

„Ani myślę. Dla mnie to zbyt niebezpieczne. Dolores wybuchnęła śmiechem.
– On tak naprawdę uważa – rzekł Hollmann.
– To, czego nie opanowało się w zupełności, zawsze jest niebezpieczne.
– A jeśli się opanowało – spytała Lilian.
– Wtedy jest jeszcze bardziej niebezpiecznie – odpowiedział Clerfayt.”

„Człowiek zachowuje się jak wirus; gdy opanuje nowe środowisko, replikuje się, a potem je niszczy.”

„Kobieta opanowana namiętnością nie dba o lojalność, a mniej jeszcze o zdrowy rozsądek.”

„Opanowaliśmy do perfekcji sztukę tworzenia pięknej muzyki, która sprawia, że chcesz umrzeć.”