„Od lat próbuję uciec od tego wspomnienia, uciec od miłości, na która już za późno. Uciec albo chociaż nie podchodzić zbyt blisko…”

„Wiele rzeczy zaczynamy rozumieć późno, jeszcze więcej – bardzo późno, najwięcej – zbyt późno.”

„Chociaż obietnice były prawdzi­we i miłość była prawdziwa. Ale są obietnice, których nie można wypełnić, zaś miłość… czasami miłość nie wystar­cza. Tam, gdzie się urodziłam, wciąż śpiewają o nich pio­senkę. O letnim deszczu. I o tym, że kiedy on wreszcie przychodzi, jest już po prostu zbyt późno.”

„Zjawisko czy przedmiot może być czasami zbyt blisko, by je dostrzec.”

„Małżeństwo jest jak grzyby, zbyt późno zwracamy uwagę, czy są dobre czy złe.”

„W dzieciństwie jest coś zaraźliwego. Jesteśmy zbyt blisko naszego własnego początku.”

„Rozum i skrucha to zawsze dwie rzeczy, które zjawiają się zawsze zbyt późno.”

„Wspomnienia bywają kapryśne, niestety,
Zbyt wiele szczegółów lub tychże za mało,
Cóż z dat kronikarza, cóż z pióra poety,
Gdy nie chcą wspomnienia układać w całość.”

„Brzydkie kobiety czasem bardziej uderzają do głowy niż ładne, gdy się podchodzi do nich zbyt blisko.”

„Biedni miłośnicy antycznego piękna – zbyt późno odkrywają, że kobieta posiada owłosienie łonowe.”