„Miłość albo jest szalona, albo w ogóle jej nie ma.”

„Czy może istnieć na ziemi tak szalona, jedyna, wierna i prawdziwa miłość, jaką ma ćpun do narkotyku? Miłość, która niesie w sobie wszystkie formy zniszczenia? Dlaczego godzimy się na udręczenie?”

„Nie wiem, czy w ogóle jest to możliwe, aby uchwycić moment, w którym rozpoczyna się miłość. Nie jakieś tam zakochanie, ale miłość.”

„Miłość w ogóle równa się poświęceniu i zatraceniu siebie…”

„Bo miłość to nie jest i nie może być zwykłe uczucie. To nie przyzwyczajenie ani życzliwa troska. Miłość to szaleństwo, to serce, które wali jak szalone, światło, które spływa wieczorem wraz z zachodem słońca, chęć poderwania się z łóżka nazajutrz, tylko po to, by spojrzeć sobie w oczy.”

„Miłość to przepaść bez dna, której ujście chyba znajduje się w piekle; dlatego drży ten, kto znalazł się na jej krawędzi – a przecież rzucamy się w nią z szaloną radością!”

„Wierzę, że miłość od pierwszego wejrzenia jest możliwa. To się zdarza. Miłość pojawia się w najmniej spodziewanych porach, zazwyczaj, kiedy nie jesteśmy w ogóle na to przygotowani.”

„Najsilniejsza miłość nader często bywa nieodwzajemniona, i nie wydaje nie tylko wielkiego, ale w ogóle żadnego potomstwa.”

„Pierwsza miłość szalona, chociaż przemija bez śladu i przejawia się śmiesznie, jest przecież najpoważniejszą rzeczą w całym życiu; nic – i w tym tkwi gorzka ironia – nie napina wszystkich sił człowieka tak do ostateczności jak ona.”

„Są w życiu takie momenty, kiedy skrywane uczucia do innej osoby – tłumiona niechęć lub szalona miłość – wydobywają się na powierzchnię świadomości z niezwykłą wyrazistością; czasem przybiera to postać wręcz fizycznego wstrząsu, którego nie sposób zapomnieć.”