„Żyje we mnie jakiś głuchy płacz – jakiś szloch i płacz żyją we mnie –
niby w grocie kropel wieczny szmer, monotonnych kropel tajny jęk.”

— Tadeusz Miciński

W mroku gwiazd
Źródło: Melancolia

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

nie żyje , płacz , płakać , szmer

Tadeusz Miciński 16

pisarz i poeta polski 1873–1918

Podobne cytaty

„Żyjmy tak, żeby po naszej śmierci nawet grabarz płakał.”

Mark Twain (1835–1910) amerykański pisarz, satyryk, humorysta

„Nigdy nie było jednostki mniej opłakiwanej przez współobywateli niż zmarły król. Któreż oko płakało po nim? Któreż serce wydało choćby jeden szloch?”

Jerzy IV Hanowerski (1762–1830) król Wielkiej Brytanii

tekst z londyńskiego „Times” opublikowany nazajutrz po śmierci Jerzego IV.
Źródło: Grzegorz Jaszuński, Ostatni monarchowie, wyd. Czytelnik, Warszawa 1975, s. 21.

„Jaki był jęk, jaki płacz, jakie głośne narzekanie (…) podczas złożenia zwłok jego, tego język ludzki nie łatwo odpowiedzieć zdoła.”

Janko z Czarnkowa (1320–1387) polski kronikarz, podkanclerzy koronny, archidiakon gnieźnieński

o Kazimierzu III Wielkim.
Źródło: Piotr Małyszko, Słownik postaci historycznych, wyd. ParkEdukacja, Bielsko-Biała 2006, s. 47.

„W każdym człowieku tkwi podejrzliwość, jak trucizna utajona w sekretnym gruczole – wystarczy go musnąć, by wlał kilka kropel jadu do serca, a im większa wiedza o życiu, tym gruczoł większy i bardziej pobudliwy.”

Waldemar Łysiak książka Milczące psy

Milczące psy
Źródło: 268, 269

„Jakiś czas temu przyszedł do produkcji serialu [Plebania] list od 10-letniego chłopca. Pisał, że po raz pierwszy w życiu zobaczył jak jego tata alkoholik, oglądając w telewizji tę historię, płacze. I że widok ten uświadomił mu, że ojciec jest człowiekiem, a nie tylko pijakiem. Myślę, że dla takich chwil warto grać!”

Jarosław Gruda (1965) polski aktor

Źródło: Uciekłem w aktorstwo, „Tele Tydzień”, nr 1, 29 grudnia 2008 http://www.plebania.pl/wywiady/gruda.html

„Tymczasem media stworzyły atmosferę końca świata. Płaczą i sugerują, że inni powinni płakać. Stworzył się taki płaczliwy wór, z którego wydostać się jest ciężko. Należy to dozować – i smutek, i płacz. Ludzie muszą normalnie żyć. Brakowało mi żałoby typu obywatelskiego.”

Wiesław Godzic (1953) polski socjolog i filmoznawca

o relacjonowaniu katastrofy smoleńskiej w mediach.
Źródło: gazeta.pl http://krakow.gazeta.pl/krakow/1,44425,7773181,Godzic__Media_stworzyly_atmosfere_konca_swiata.html