„Największą krzywdę wyrządzamy temu, kim zajmujemy się bez reszty.”

„Uważam za największy obowiązek człowieka, który w ogóle zajmuje się pisaniem, by dostarczał materiałów do swojej biografii.”

„ABW się mną nie zajmuje, kontrwywiad też nie. A poza tym, szczerze mówiąc, to ja nawet nie wiem, gdzie tego kontrwywiadu szukać i czego on mógłby ode mnie chcieć. A ABW ma rzecznika prasowego, który udziela informacji, czym i kim ten urząd się zajmuje.”

„Może i prawda, że postawa, jaką zajmuje każdy z nas wobec tego, co ogromne, co zdaje się nienaruszalne, niewiele mówi. Ale przynajmniej wyjaśnia coś w tak drobnej kwestii, jak pytanie o to, kim, do diabła, jestem.”

„(…) nasz kraj jest bardzo mały. Żyje w nim nieco ponad 300 tys. ludzi. Jesteśmy odizolowani od reszty świata i to ma pewnie spore znaczenie. Na naszej wyspie mamy wszystko to, czego nam potrzeba, oprócz słońca. Przez dziewięć miesięcy w roku jest ciemno i dlatego musimy zajmować się czymś, co daje nam przyjemność i sprawia, że jesteśmy szczęśliwi. Dlatego na Islandii bardzo dużo ludzi zajmuje się sztuką, nieustannym tworzeniem czegoś.”

„Tylko kobiety mają głowę wypełnioną stale swoimi uczuciami i historiami, swoim mężczyzną czy swoimi mężczyznami. Myślenie o tym rzeczywiście zajmuje każdej kobiecie największą ilość czasu. Musi ona jednak o tym myśleć, bo w przeciwnym razie, gdyby z niesłabnącą nigdy wytrwałością nie podsycała, nie podniecała swoich uczuć, dosłownie nie mogłaby wytrzymać z mężczyzną, który jest przecież człowiekiem chorym i prawie się nią nie zajmuje.”

„Zajmować się innymi to zajmować się sobą.”

„Nigdy za mojego życia Amerykanie nie byli tak zaangażowani w politykę jak teraz. Mam po parę publicznych wystąpień w tygodniu, za każdym razem przychodzą setki albo tysiące ludzi, ale całe dni zajmuje mi odrzucanie – z największą wdzięcznością – zaproszeń od setek środowisk działających w całej Ameryce.”

„Z przeszłością trzeba się w końcu rozliczyć. Gruba kreska premiera Mazowieckiego była pomyłką. Nie jestem za tym, żeby teraz zacząć się mścić. Jednak wielu z tych, którzy w przeszłości krzywdzili ludzi, zajmuje dziś prominentne stanowiska. I szkodzą społeczeństwu. Pora, żeby społeczeństwo dowiedziało się, kto jest kim. Przebaczmy im, ale odsuńmy od stanowisk.”

„Głównym i podstawowym powodem, dla którego państwo zajmuje się dzisiaj ubogimi, jest już jednak nie chęć utrzymania ich w dobrej formie fizycznej i psychicznej, ale nadzorowanie. Należy pilnować, aby nie wyrządzali szkód i nie sprawiali kłopotów: trzeba ich kontrolować, obserwować, monitorować i dyscyplinować. Instytucje zajmujące się ludźmi biednymi i niezaradnymi życiowo nie są kontynuacją instytucji państwa opiekuńczego. Mimo mylących nazw, służą raczej wykluczeniu niż przyłączeniu, są narzędziem izolowania, a nie integrowania ubogich.”