„W 1927 roku – wkrótce po tym, jak amerykański lotnik Charles Lindbergh samotnie przeleciał nad Atlantykiem – zapytano małego Karola Wojtyłę:
– Kim chciałbyś zostać?
– Będę lotnikiem! – odpowiedział chłopiec.
– A dlaczego nie księdzem?
– Bo Polak może być drugim Lindberghiem, ale nie może zostać papieżem.”

„Karola Wojtyłę poznałem wcześnie, w 1945 r. w Krakowie. Studiowaliśmy razem w seminarium, ja na pierwszym roku, on na czwartym. Wkrótce on został kapłanem, a ja miałem dopiero nadzieję na kapłaństwo. Od początku byłem pod dużym wrażeniem jego inteligencji i osobowości. Mieszkaliśmy wspólnie w czasie studiów.”

„Tego zażądaliby polscy lotnicy w zapłacie – uczciwego i rozumnego spojrzenia na Polaków.”

„Chciałem być lotnikiem, nie udało się. Kosmonautą – tym bardziej się nie udało. Pod wpływem Borga chciałem zostać tenisistą, też się nie udało. Próbowałem pisać wiersze i powieści, ale na razie wszystkie są w szufladzie. Ale z dziennikarstwem przez 11 lat nie jest tak źle.”

„Nigdy nie był dobrym lotnikiem w lotach.”

„Chciałem zostać księdzem, ale nie miałem śmiałości do dzieci.”

„Po ptokach jest, powiedział lotnik opylający las.”

„Ledwo żeśmy się pozbierali po tych historiach z lotnikami od lotów nurkujących – a już znowu nieszczęście.”

„Wiosna ludów jesienią przeleciała jak burza,
Po komunie została nieprzyjemna kałuża.”

„Każdy może zostać papieżem, najlepszy dowód, że ja nim zostałem.”