„Pokochaj żabkę,
Każda jest piękna.
W każdej królewicz,
Królewna zaklęta.”

„Była sobie Królewna. Jej lewy profil był piękny jak poranek, a prawy brzydki jak noc. Poddani, którzy zamieszkiwali na lewo od zamku Królewny, twierdzili: „To najpiękniejsza istota na ziemi”. Ci, którzy mieszkali na prawo, mawiali: „O Boże. Ma przynajmniej tyle szczęścia, że jest bogatą jedynaczką”. – Dlaczego – zastanawiała się Królewna – nikt nigdy nie przejdzie na drugą stronę dla odmiany?”

„Szaleństwo? To jest przedszkole „Chmurki, żabki i spartiaci”!!!”

„Wszystko jest poezją – powiedział Edward Stachura, a w Gardzienicach wszystko jest kulturą. Wszystko, każda piędź ziemi, każde drzewko, każdy szpaczek, każda wiewiórka i wszystka najpiękniejsza młodzież z Polski i ze świata.”

„Każda z naszych postaci dojrzewa do zrozumienia, że ich inność – z tu i ówdzie zabłąkaną brodawką – stanowi ich największą wartość. To samo odnosi się do nas: ludzie, którym pozwolimy się poznać i polubić, zobaczą w nas to, co najlepsze. I każdy: królewna, osiołek, nawet wielki, zielony, cuchnący ogr może znaleźć miłość i szczęście.”

„Rosły w wodzie modre
niezapominajki,
i boćkowi rzekły:
„Znamy takie bajki”
Chciałbyś żabkę połknąć,
lecz się obejdź smakiem:
żabka gra w zielone
z młodym tatarakiem.””

„Jeśli dla pięknej sztuki, którą duchy z nieba przynoszą i która pokocha naturę, kto się odda jej trudowi.”

„Śpiąca królewna po amerykańsku: Mississipi.”

„Pókim żywa, nie żałuj
Ino całuj mnie, całuj,
Królewiczu sokole!”

„Koktajl Królewna Śnieżka był to wynalazek pewnego miejscowego weterynarza, który sczezł z przepicia jeszcze przed wojną, ale jego pomysł nadal straszył. Koktajl robiony był w jakiś mętny sposób, na bazie mleka i proszku do pieczenia. Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków miał siedem procent, Królewna Śnieżka i dwunastu krasnoludków – dwanaście, Królewna Śnieżka i czterdziestu rozbójników – czterdzieści, a ostatni: Królewna Śnieżka i kompania gwałcicieli miał dziewięćdziesiąt sześć procent i nie zawierał już wcale mleka.”