„Nie przyjmuję do wiadomości mitu Boba Dylana. Mity nie piszą piosenek…”

„Połowa Niemiec owszem, śpiewa nasze piosenki, a druga połowa w ogóle nie może ich zrozumieć, nie przyjmuje nawet do wiadomości, że jesteśmy dobrym i naprawdę popularnym zespołem. To też dodaje nam otoczki kontrowersyjności. Ale większość nas kocha, oczywiście!”

„Nie wiedzieli, czy potrafię albo chcę pisać piosenki. Zaczęli więc wciskać mi cudze piosenki, których nie mogłam jednak śpiewać. Powiedziałam „Nieważne, jak dobre są tamte piosenki, ale ja chcę pisać swoje.””

„Znacie mit striptizerek? Jest taki mit, mocno zakorzeniony w społeczeństwie. Ten mit to: „Tańczę, by opłacić czesne.” To nie prawda! Nie ma striptizerek na studiach! Nie ma przezroczystych szpilek na biologii. Cholera, nie wiedziałem, że jest uniwersytet, który przyjmuje tylko jednodolarówki.”

„Zacząłem pisać piosenki, bo chciałem zarabiać więcej pieniędzy.”

„Cały czas piszę piosenki. To jest mój sposób na radzenie sobie z uczuciami i emocjami. Gdyby to wszystko się skończyło, ciągle bym siedziała z laptopem i pisała piosenki. To jest dla mnie bardzo ważne i jestem naprawdę podekscytowana przygotowaniami do drugiego albumu.”

„Po co pisać piosenkę, jeśli nikt nie umie zagrać melodii ani zrozumieć słów?”

„Wszystko co chcę powiedzieć zawarte jest w muzyce. Jeśli chcę coś powiedzieć, to piszę piosenkę.”

„Kiedy piszę piosenkę, siadam z gitarą w ręku i piszę o moich uczuciach w danej chwili. To po prostu przychodzi samo.”

„Czasem myślę, że pisanie piosenek jest jak chwytanie za serce tak mocno, jak tylko się da, bez spowodowania zawału.”