„Gdzie stał posąg Newtona, z pryzmatem, w milczeniu. Marmurowy pomnik umysłu, zawsze samotnie podróżującego przez dziwne morza myśli.”

„To, co widzisz, nie zawsze jest prawdą. Spoglądamy na jedno, widzimy drugie. Dlaczego? Jeśli chodzi o marmurowy posąg, mamy do czynienia ze zmianą perspektywy, złudzeniem optycznym. Ale jeśli chodzi o ludzi, sprawa staje się bardziej skomplikowana. Ludzie pokazują tylko to, co chcą, a przynajmniej próbują. A nawet gdy niechcący zdradzają, co może się kryć pod maską, często sami nie chcemy tego zauważyć. Widzimy innych zawsze przez pryzmat własnych uprzedzeń, nadziei i lęków. A czasami (…) widzimy w nich siebie.”

„Dziwne miasto, w którym pomniki pochodzą z cmentarza.”

„Człowiek ma w sobie milczenie morza, zgiełk ziemi i muzykę powietrza.”

„Miał tylko sny. Bez nich była samotny, zawsze i wszędzie samotny.”

„Na społeczeństwo zawsze patrzę przez pryzmat jednostek. Formułowanie takich ogólnych wniosków, generalizowanie, zawsze jest niebezpieczne i ryzykowne. Być może w szerszym planie właśnie taką tezę można wysnuć po seansie mojego filmu. Ale ja zawsze myślę o jednostkach.”

„U dzieci zawsze bywa dziwne, często niezrozumiałe w rozumieniu dorosłych odchylenie myśli.”

„Nie mam ciała. Jestem umysłem, świadomością, samotny w wielkiej przestrzeni.”

„Stoisz obok mnie,
a ja milczę, ani drgnę,
stoisz obok mnie,
moment, a jakby minął wiek,
już milczę.”

„Milczę. Milczę wciąż, gotowa
stać się znowu tobą – ziemio!”