„Sceny miłosne są trudne, ale głównie ze względu na… polski klimat! Przez większą część roku jest na nie po prostu za zimno.”

„Sceny miłosne to łatwizna, nie widzę w nich nic trudnego. Gdybym tylko mógł, w każdym ujęciu ściągałbym koszulę albo chodziłbym nago po planie.”

„Jeżeli wybacza się ułomności miłosne, to głównie u kobiet, których władzą jest miłość.”

„Film to ciężka praca. Publiczność tego nie widzi. Krytycy tego nie widzą. Ale to mnóstwo pracy. Kiedy reżyseruję wielką, dramatyczną scenę, pewna część mnie mówi: „Dzięki Bogu, że nie muszę tego robić.” Bo wiem, jak kurewsko trudno jest grać. Jest środek nocy. Jest zimno. Musisz zrobić tą scenę. Musisz się zmusić, żeby ci się udało. Ponadto jako reżyser musisz zmusić aktorów, żeby ci się udało. To też jest trudne.”

„Wszystkie sceny miłosne z planu filmowego są kontynuowane w garderobie.”

„Oczywiście, że wyjście poza schemat oparty na niskich płacach jest trudne, ale mamy tu, w Polsce, wciąż ogromną rezerwę. Jeśli spojrzymy na udział płac w PKB w polskiej gospodarce, to zauważymy, że jest dużo niższy niż w krajach zachodnich. (…) To po prostu oznacza, że w Polsce dużo większa część wypracowanego bogactwa trafia do kieszeni właścicieli, a nie pracowników. W krajach Zachodu pracownicy dostają większy kawałek tortu.”

„Pod względem muzycznym jest tak, jakby ten czas nie minął. Jest naturalnie, a Eric potwierdza, że jest częścią maszyny, jakiej brakowało od lat. Nawet na scenie stoi dokładnie w tym miejscu, co w 1991 roku.”

„Być kobietą to strasznie trudne zajęcie, bo polega głównie na zadawaniu się z mężczyznami.”

„Środowisko kabaretowe jest pod jakimś względem nietykalne; a może po prostu zbyt trudne do eksplorowania dla osób z zewnątrz. Ciężko się z nami rozmawia, bo ponoć wszyscy jesteśmy mocno hermetyczni.”

„Początki były bardzo trudne, ciężki klimat, choroby, nostalgia, trudności finansowe, nieznajomość języka. Pracowałem początkowo z żoną przy opracowaniu projektów dla polskiej spółki. Po kilku miesiącach, na skutek choroby żony, której klimat stolicy nie służył, podjąłem decyzję osiedlenia się w Patagonii, około 1500 km od Buenos Aires, u podnóża Andów.”