„Wszystkie moje piosenki opowiadają o moich przeżyciach, o tym, przez co przeszłam.”

„Moje piosenki pięknie śpiewało kilkadziesiąt piosenkarek, powinny mnie wszystkie kochać.”

„Kiedy piszę moje piosenki, najbardziej lubię być pusta. Staram się nie narzucać im mojej perspektywy.”

„Moje życie było czymś więcej niż bajką. Przeżyłam wiele trudnych chwil, ale niezależnie od trudności, które przeszłam, na końcu zawsze czekała na mnie nagroda.”

„Trudno mi poprosić kogoś o napisanie piosenki dla mnie. Jest oczywiście dużo kompozycji, które chciałabym „ukraść”, ale… moje piosenki MUSZĄ być naprawdę moje. Uwielbiam gości na moich albumach, uwielbiam eksperymenty… Moim największym marzeniem jest posiadanie takiej „przestrzeni”, abym mogła tylko eksperymentować.”

„Meduzy to osobisty film. Zresztą całą moją twórczość można określić w ten sposób. Kiedy gram albo piszę, nie potrafię i nie chcę uciec od własnych wspomnień i przeżyć. Tylko o tym umiem opowiadać. (…) Moje życie stanowi kanwę, podstawę do konstruowania fikcyjnych historii, z których wszystkie posiadają motywy dobrze mi znane z autopsji.”

„Mój umysł jest w tych piosenkach ale fakt, że tyle ludzi ustosunkowuje się do tych piosenek doprowadza do zastoju. Tak naprawdę, teraz rozumiem te wszystkie religijne kanały. Każdy czegoś potrzebuje.”

„Nie przejdziemy do historii
szumni jak w piosenkach,
nie będziemy stali w glorii
z gitarami w rękach.”

„Mówimy o piosence literackiej […]. Do wykonania takiej piosenki trzeba aktora. Tu musi zagrać i muzykalność i aktorstwo. Śpiewak musi swoją piosenkę głęboko przeżywać. Musi w swoje przeżycia wciągnąć słuchacza. Musi go wzruszyć. Piosenka taka ma swój konflikt i swoją akcję.”

„Muszę przyznać, że moja inspiracja pochodziła z kościoła, ponieważ… wiecie, wychowywałam się chodząc ciągle do kościoła, gdzie słuchałam muzyki i śpiewałam moje pierwsze solówki, podczas wszystkich świątecznych koncertów. Tam był mój początek, moje korzenie. W wieku 12 lat zaczęłam pisać piosenki i uczyć się grać na gitarze.”