„Już jestem spokojny i gotowy na śmierć.”

„Znowu jestem istotą absolutnie szczęśliwą i spokojną jak śmierć.”

„Jak, jak? Przyjmować takie słowa? Jak rozmawiać z kimś o jego śmierci?! Tak rzeczowo, spokojnie…?”

„Normalne życie w nienormalności wlewającej się nawet w usta jest cenniejsze niż spokojna śmierć.”

„Dziś jeszcze nie jesteś gotowy ma śmierć, a co będzie jutro? Skąd wiesz, że będziesz miał jutro?”

„Jeśli moja śmierć przyczyni się do zjednoczenia powaśnionych stronnictw, spokojny spocznę w mogile.”

„Jakoś dziwnie jestem spokojny i szczoteczki do zębów nie pakuję.”

„Raczej jestem człowiekiem spokojnym stonowanym. Emocje trzymam w sobie, nie pokazuję ich.”

„Różnica między nimi jest oczywista i zasadnicza: w aborcji wybiera się między śmiercią a życiem, w eutanazji jedynie między dwoma rodzajami śmierci, spokojną i okropną.”

„Jestem osobą raczej spokojną, ale czasami wyprowadzają mnie z równowagi bardzo drobne rzeczy.”