„W ciągu trzech godzin surfowania wydaje się całą miesięczną pensję. A ponadto przy tej prędkości łącza przez trzy godziny nie za wiele można zdziałać! (…) Właśnie po to pracuję. Żeby móc się połączyć raz w tygodniu. I nie jestem jedyną osobą w takiej sytuacji…”

„Lepiej być o trzy godziny za wcześnie niż o minutę za późno.”

„Do nas należą tylko godziny. A godzina szczęścia znaczy wiele.”

„Jedyną rzeczą, na którą mogłem sobie pozwolić, był psychiatra. Przez pierwsze dwa lata miałem trzy wizyty w tygodniu. Teraz tylko jedną. W ciągu sześciu lat opuściłem ledwie dwa spotkania. Kiedyś zapytałem mojego psychiatrę, czy byłem wariatem. Po wyrazie jego twarzy zrozumiałem, że myśli, że tak. Ale zaraz powiedział: Teraz już nie jesteś.”

„Pracując przykładnie przez osiem godzin dziennie, możesz w końcu zostać kierownikiem i pracować dwanaście.”

„Ja pracuję na stojąco przez osiem godzin do dziesięciu godzin dziennie. Dlaczego terroryści mają stać tylko przez cztery godziny?”

„Karabin składa się z trzech części. Szkoda, że je połączono.”

„Doba ma za dużo godzin na rozmyślania, a za mało na to, bym mogła zorganizować nam jako tako życie.”

„Czy możesz sobie wyobrazić, by nam się coś takiego przydarzyło? (…) Że z godziny na godzinę wypędzą nas z majątku i obcy zabiorą wszystko, razem z twoją ziemią?”

„Też wyjdę na idiotę, ale powiem, że jestem wystarczająco inteligentny, żeby występować w telewizji, ale nie, żeby ją oglądać. I trochę a propos tego zidiocenia, ja doszedłem do bardzo smutnego wniosku: widz w Polsce ogłupiany od lat, konsekwentnie przez wszystkich, bo tu jest straszna rywalizacja – zdebilenie w jednostce czasu – kto osiągnie największy sukces. Widz w Polsce wybaczy wiele, bardzo wiele, ale jednego nie wybaczy nigdy: nigdy, przenigdy nie wybaczy tego, żeby go potraktować poważnie. Włączyłem sobie dzisiaj kanał TVN24 i oglądałem go całkiem długo (…) i byłem tym zafascynowany, bo w telewizji informacyjnej przez trzy godziny właściwie o niczym mnie nie informowano. Przez trzy godziny się do mnie mizdrzono. Wszystko sprowadzone do anegdoty. Nie możemy mówić poważnie, bo poważny, to znaczy nudny, a jak nudny, to te barany wezmą pilota i przełączą.”