„Pan Bóg spojrzy, pieśń się rodzi.”

„Spójrz w oczy dziecka, zobaczysz Boga.”

„W spojrzeniu ptaków, w mowie przestrzeni,
rodzi się spokój, mówią, po jednym roku, leczą się myśli.
Mnie to nie bierze, jestem z miasta – to widać, słychać i czuć.”

„I niosłam w sobie pieśń, wielką pieśń miłości mojej… Cała moja dusza śpiewała ciebie…”

„Pieśń człowieka doskonali,
Człowiek znika, pieśń nie ginie.
Tak śmiertelnik sięga szczytów
I w tym tkwi realizm mitu.”

„Czy więc nic nigdy nie może zostać naprawdę wyrażone, oddane w swoim stawaniu się anonimowym, nikt nigdy nie zdoła oddać bełkotu rodzącej się chwili, jak to jest, że, urodzeni z chaosu nie możemy nigdy z nim się zetknąć, zaledwie spojrzymy, a już pod naszym spojrzeniem rodzi się porządek… i kształt…”

„Bo na to żyją ludzie, aby z nich Pan Bóg cześć miał, jako ten, który je mocą swoją daje i rodzi: aby nie sobie, jako bestye, ale Panu Bogu i Kościołowi jego i ojczyźnie żyli, i pomoc czynili.”

„Najnowszą pieśń najwięcej ludzie sławią.”

„Wszystko, co robię, jest inspirowane przez dzieci. Lubię ich niewinność, ich czystość. Widzę Boga w ich spojrzeniu.”

„Bóg się rodzi, moc truchleje;
Pan niebiosów, obnażony;
Ogień, krzepnie; blask, ciemnieje;
Ma granice, nieskończony.”