„To nie jest iluzja, ty mały, głupi chłopcze, to wieczność. Moja wieczność i właśnie się w niej gubisz.”

„Śmierć jest nam potrzebna. Nie powinniśmy żyć wiecznie! Nie takimi nas stworzono! Jesteśmy zbyt głupi na wieczność. Zbyt egoistyczni. Zbyt zadufani w sobie. Nie jesteśmy gotowi na życie bez końca. Potrzebujemy śmierci, Jacob. Bez śmierci nie potrafimy żyć.”

„Dziecko to człowiek, tylko że mały – nie znaczy, że jednak głupi. Ten mały często czuje i widzi więcej niż sobie myślisz.”

„Ani jeden sen marmurów najwieczniejszych cię nie obudzi
Ani jeden wiersz co w tobie żył i ptak co w tobie śpiewał

nie poda ci zewu
I tylko wieczność żałobnym rąbkiem sukni cię dotknie
Przez to, przez to jedno,

że byłeś sobie własny”

„Najgorsze jeszcze przed tobą – powiedział chłopiec. – Nie – odparł Lucivar, przechodząc przez iluzję.”

„Nie wiem jak ty, mało ludziom wierzę,
mam wrażenie, że się gubią, kiedy mówią szczerze.”

„Jeśli coś zostawiasz, bo tego nie chcesz, to po sprawie. Ale jeśli coś gubisz, cóż, to należy do ciebie już na zawsze. Bez względu na to, czy jeszcze to kiedyś zobaczysz, czy nie.”

„Nie jestem mały,
nie jestem mądry,
nie jestem głupi,
nie jestem w ZMS-ie,
nie jestem w KOR-ze,
nie jestem w partii,
nie jestem, kurwa, niczym.”

„Dwa miesiące temu Vee, moja mama… wszyscy… ostrzegali mnie, że jesteś z tych chłopaków, dla których dziewczyny to zdobycz. Mówili, że będę tylko kolejnym eksponatem w kolekcji, kolejną głupią gęsią, którą uwiedziesz dla własnej satysfakcji. Mówili, że w chwili, gdy się w Tobie zakocham, ty odejdziesz. – Przełknęłam głośno ślinę.”

„Lepiej wycofać ten wierszyk „Kto ty jesteś? – Polak mały”, bo to się źle kojarzy.”