„Przechodzimy więc do lata 1905 roku: matka jest z trojgiem dzieci w petersburskim majątku; ojca zatrzymują w stolicy sprawy polityczne. Podczas jednego ze swoich krótkich pobytów u nas, w Wyrze, zauważył, że obaj z bratem czytamy i piszemy po angielsku, nie znamy jednak rosyjskiego alfabetu (pamiętam, że nie potrafiłem przeczytać po rosyjsku niczego prócz takich słów jak kakao). Postanowiono zatem, że wiejski nauczyciel będzie przychodził co dzień, żeby dawać nam lekcje i prowadzić na spacery.”

— Vladimir Nabokov

Tamte brzegi

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia

Tematy

dzieci , matka , nauczyciel , czytanie , dziecko , pisanie , majątek , sprawa , podczas , dzień , lekcja , czytać , prowadzić , przechodzić , krótki , pobyt , stolica , przeczytać , spacer , zatrzymywanie

Vladimir Nabokov 24

pisarz rosyjski 1899–1977

Podobne cytaty

„Podczas spaceru świat jest dla mnie niezrozumiały;
ale w pokoju widzę, że składa się on z trzech,
może czterech słów i jednej myśli.”

Grzegorz Tomicki (1965)

Źródło: Powierzchnia rzeczy, 1

„Nie potrafię o tym, co działo się w czasie wojny pisać, czy opowiadać inaczej niż z perspektywy dziecka. Nie mogę mówić o tym, jak dorosły człowiek, bo po prostu się tego boję. Mogę o tym myśleć tylko tak, jak pamiętam, jako dziecko. Pamiętam na przykład, że gdy trafiliśmy z bratem do obozu Bergen-Belsen, gdzie spędziliśmy dwa lata, nie było tak źle. Nie był to obóz pracy, lecz rodzinny. Prowadziłem wtedy dziennik, który zatytułowałem „Może…”. Chodziło o to, że MOŻE się uratujemy. Zresztą to ten obóz nas uratował. Wcześniej byliśmy ukrywani u „złych Polaków”.”

Uri Orlev (1931) Izraelski prozaik, urodzony w Warszawie; literatura dzieci\xeaca i m\xb3odzie\xbfowa; t\xb3umacz.

Źródło: Agnieszka Zagner, Nie mogę znaleźć w sobie nienawiści (wywiad z Urim Orlevem), polityka. pl [dostęp 5 lipca 2011 http://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/spoleczenstwo/1517204,1,izraelski-pisarz-uri-orlev-dla-politykapl.read.

„Jedni odchodzą, drudzy przychodzą. Po Mietku zostało kilka filmów, zdjęcie na ścianie w kawiarni, nasza pamięć. Co po nas zostanie? Może tylko ten godzinny spacer? Najpiękniejszy dzień w życiu jedenastoletniego dziecka.”

Wojciech Koronkiewicz (1969)

refleksja po śmierci aktora Mieczysława Fiodorowa.
Źródło: Zaczynamy tydzień. Co po nas zostanie?, „Gazeta Wyborcza – Białystok” nr 177 online, 1 sierpnia 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/121660.html

„Jest zatem powinnością Twoją sposobić się do tej wielkiej wagi posługi dla ludzi. Nie rozumiej, że kiedy umiesz czytać, pisać i liczyć, jużeś zdatny, jak należy dawać wychowanie dzieciom.”

Grzegorz Piramowicz (1735–1801) polski pedagog, duchowny katolicki

Źródło: Zofia Kluz, Michał M. Poźniczek, Chemia niejedno ma imię, „Alma Mater”, nr 136, nr specjalny 2011, s. 66.

„Poprosiłam babcię, żeby przypomniała mi rosyjskie litery i nauczyłam się czytać po rosyjsku. Znalazłam rosyjskie strony internetowe poświęcone German, zaczęłam słuchać jej piosenek po rosyjsku. W końcu nawet zapisałam się na lekcje specyficznej metody śpiewania Anny German i na włoski, bo wiedziałam, że część roli będę musiała grać po włosku. Bardzo mi pomogła Mariola Pryzwan, biografka i wielka fanka German.”

Joanna Moro (1984) polsko-litewska aktorka

o przygotowaniach do roli Anny German.
Źródło: Wojciech Krzyżaniak, Oddajcie nam Annę German, wyborcza.pl, 22 lutego 2013 http://wyborcza.pl/1,90539,13430303,Oddajcie_nam_Anne_German.html