„Mit – to prawdziwa historia, która zdarzyła się na początku.”

„Zabawne w historii jest to, że się zdarzyła.”

„Chcę opowiadać prawdziwe historie, które się mogą zdarzyć wszędzie.”

„Czym właściwie jest „mit”? (…) Nareszcie zaczynamy poznawać i rozumieć wartość mitu taką, jaka została wypracowana przez społeczeństwa „pierwotne” i archaiczne (…). Od razu uderza nas fakt, że w takich społeczeństwach uznaje się mit za wyraz prawdy absolutnej, ponieważ opowiada on historię świętą (…).”

„Każdy przecież początek
to tylko ciąg dalszy,
a księga zdarzeń
zawsze otwarta w połowie.”

„W moim magicznym domu
wszystko się zdarzyć może.
Same zmyślają się historie,
sam się rozgryza orzech.”

„Kalendarzowy koniec nie zawsze jest tym właściwym początkiem. Prawdziwą cezurę widać później, z perspektywy paru lat.”

„Nie jestem długodystansowcem. Dla mnie historia musi mieć swój początek, rozwinięcie i puentę.”

„Każda historia ma swój dylemat, ma swój początek i koniec, jak poemat.”

„(…) historia nie jest równoznaczna z tym, co się zdarzyło. A żeby w ogóle nadawała się do opowiadania, wymaga selekcji, interpretacji, oceny. To, czego nie da się opowiedzieć, nie jest historią, właściwie jakby się nie stało.”