„(…) i taki z tego morał wynika,
żeby z rezerwą przyjmować to, co
mówi wieczorem spiker z Dziennika.”

„Redaktor: Czy te dwie porażki pogorszyły jakoś morale zespołu?
Michał Winiarski: (…) morali, moralów… no to teraz już sam nie wiem, jak to się mówi.”

„Maluję szybko, maluję siebie takim, jakim jestem w tym momencie. To jest rodzaj dziennika.”

„Sposobność do wyobrażania sobie, że wszystkie rzeczy (…) wynikają w taki sam sposób wzajemnie ze siebie, a także, że nie mogą istnieć tak odlegle, do których byśmy nie dotarli (…), byleby tylko nie przyjmować za prawdziwa żadnej rzeczy, która by prawdziwa nie była, i zachowywać zawsze należyty porządek przy wyprowadzaniu jednych z drugich.”

„Proszę ratować rodzinę królewską, nie mam już żadnych rezerw i, mówiąc szczerze, uważam wszystko za stracone. Nie chce przeżyć upadku państwa. Żegnajcie na zawsze.”

„Wydaje mi się, że trzeba brać życie takim jakie jest i przyjmować to co przynosi.”

„Ostatnio słyszałem zagraniczną wiadomość ze Związku Radzieckiego. Jest taki kraj jeszcze. No pewności nie mam, bo już po Dzienniku jest… Jak oglądałem Teleexpress, to jeszcze był…”

„Jedyne, co człowiek może zrobić, to przyjmować rzeczy takimi jakie są. Zgodzić się na tajemnicę”

„Zwyczajowo przyjmuje się, że łatwiej jest napisać sprawny kawałek prozy niż wiersz. Wynika to prawdopodobnie z tego, że poeci w dużej mierze muszą stosować – jak to powiedział T. Różewicz – sztukę skrótu.”

„Głupoty nie wyczerpiemy do końca. Zawsze znajdą się jakieś ukryte rezerwy.”