„Wiersze moje jak kwiatki krótki zapach ślą,
jak kwiaty tracą płatki.
Na wielkich, samotnych polach Waterloo
zerwane kwiatki…”

„Raz, raz, tylko jeden raz
Z pąka powstaje kwiat,
Tylko raz gubi płatki swe.
Raz, raz, tylko jeden raz
Przydarzyć mogła się
Miłość, która złączyła nas.”

„A więc chyba wiecie
Po gromie, po błyskawicy, po gradzie.
Wiewiórka u waszych stóp
Ptak spadł z drzewa
Kwiat zgubił płatki.”

„To naprawdę czytają moje wiersze?”

„Wiersze zawsze były potrzebne poszczególnym sercom niby światło samotnej świecy w domu wieczorem.”

„Jestem księdzem szczęśliwym, więc i wiersze moje nie mogą być nieszczęśliwe.”

„Nawet płatkom życie nie mija jak z płatka. (Andrzej Coryell)”

„Kiedy idzie jesień, kupuję kwiat eukaliptusa. Czekam, aż przekwitnie, zasuszam i stawiam na stole. W dżdżysty dzień uwalniają się olejki, a zapach roznosi się po całym mieszkaniu. I tak od 15 lat.”

„Jak kwiat bez przeszkód swobodnie ofiaruje swe piękno i zapach całemu światu, tak ludzie powinni usunąć ze swego życia przywiązanie, gniew, chciwość, pożądanie, dumę, morderstwo, przemoc i inne splamienia; bo dopóki ktoś nie kultywuje prawdziwych wskazań Dharmy, nie może rozkwitnąć wonny kwiat.”

„Ani różnica poglądów, ani różnica wieku, nic w ogóle nie może być powodem zerwania wielkiej miłości. Nic, prócz jej braku.”