„Najpierwszy wstęp do niecnoty: nieprawda.”

„Mówią, że nie ma nic złego w marzeniach, ale to nieprawda.”

„Zdarzenia bardzo dobre i bardzo złe przychodzą nagle. Nic ich nie zapowiada – ani przeczucia, ani żaden wstęp.”

„Nieprawda, że nikt nie czyta tego, co piszę. Ja to czytam!”

„Żyjemy w określonej epoce (odchrząknięcie) i z tego
trzeba sobie, nieprawda, zdać z całą jasnością.
Sprawę. Żyjemy w (bulgot
z karafki) określonej, nieprawda,
epoce, w epoce
ciągłych wysiłków na rzecz, w
epoce narastających i zaostrzających się i
tak dalej (siorbnięcie), nieprawda, konfliktów.
Żyjemy w określonej e (brzęk odstawianej
szklanki) poce i ja bym tu podkreślił,
nieprawda, że na tej podstawie zostaną
określone perspektywy, wykreślane będą
zdania, które nie podkreślają dostatecznie, oraz
przekreślone zostaną, nieprawda, rachuby
(odkaszlnięcie) tych, którzy. Kto ma pytania? Nie widzę.
Skoro nie widzę, widzę, że będę wyrazicielem,
wyrażając na zakończenie przeświadczenie, że
żyjemy w określonej epoce, taka
jest prawda, nieprawda,
i innej prawdy nie ma.”

„Kobieta, która publicznie się rozbiera, przypomina mi reżysera filmu kryminalnego, który na wstępie zdradza rozwiązanie.”

„Nieprawda, że o martwym pisarzu nic nie wiemy. Wiemy, że umarł.”

„To nieprawda, że najkrótszą linią jest zawsze linia prosta.”

„Mawia się, że „okazja czyni złodzieja”. Nieprawda, ona go tylko ujawnia.”

„To nieprawda, że miłość jest ślepa, skoro zakłada różowe okulary.”