„Rozumiem – powiedział do śruby. – Samotnikom najlepiej. Nikt im nie robi niespodzianek, niczego od nich nie wymaga, o nic nie ma żalu. Jeśli zdarzają się im konflikty, to tylko z własnym sumieniem.”

„(…) najważniejsze to pracować w zgodzie z własnym sumieniem. Nigdy niczego nie robić, nie pisać, nie mówić pod czyjeś dyktando. W przeciwnym przypadku lepiej się wycofać, ale być wolnym.”

„Wszystko trzeba robić zgodnie z własnym sumieniem, a nie pod publiczkę.”

„Dobrze, że człowiek nie może iść za własnym pogrzebem, bo by mu serce z żalu pękło.”

„Na początku nikt nie rozumiał tego, co robię. Nawet żona uważała, że zwariowałem.”

„Kierujmy się jedynie sumieniem, nie róbmy niczego dla ludzkiej opinii. Niechże o nas będzie i zła, bylebyśmy zasługiwali na dobrą.”

„I jak samotnik zdziczały, stał on, niczym odcięty:
Wolny od afektów wszystkich i pogardą nietknięty.”

„Błogosławieni, którzy nic nie robią, jeśli niczego nie umieją wykonać dobrze.”

„(…) śmierć własna, nawet najgłupsza, jest niczym w porównaniu z patrzeniem na cudzą śmierć. Jest niczym wobec wodospadów żalu nad sobą i własnym sieroctwem, jaki wywołuje śmierć w tych, którym póki co udało się przeżyć. Niczym wobec lęku oczekiwania na własny koniec, z jakim po śmierci kogoś bliskiego pozostają żywi.”

„Coraz lepiej rozumiem kobiety. Doszedłem już do tego momentu, że mogę robić o nich filmy.”