„deszcz zielony jak królewna-żaba
potem chmury lekkie (puch ze skrzydeł najmłodszego
spośród putti) ich dziwność wysoką
odbitą w oku kałuży
i rosę całą w ukłonach kiedy chwyta za rękę
i krokiem menueta biegniemy w długi korytarz
a za nami zostaje to co znajome i nie-świąteczne”

„A kiedy już oczy podniesiesz to wiesz,
że patrzysz na chmury i patrzysz na deszcz.”

„Chmury: H2O z wysokiej półki.”

„Kobiety spieszą ku tym podłamanym i pomagają im wstać, chodzić, jeść, ubierać się, sikać, żyć…
Często kobieta zostaje przy takim połamańcu bardzo długo, chociaż cały czas na walizkach, chociaż mówi sobie: jeszcze tylko muszę zrobić to i to… a potem już na pewno… ale zostaje przy nim na całe swoje życie, które bywa krótsze niż jego – a on sobie potem chwyta inną…”

„Nie brak tedy było dusz czułych na tajemnicę miłosierdzia Bożego, gdy Chrystus rozpoczynał swą działalność publiczną. Jak ziemia znękana długą posuchą chłonie deszcz i rosę, tak i one z upragnieniem chłonęły te dowody miłosierdzia, które Zbawiciel zaczął na wszystkie strony rozsiewać, oraz te pouczenia o Nim, jakie z Jego błogosławionych ust wypływały.”

„słyszę kroki tysięcy lat,
które nadbiegną, Izraelu”

„Mam naturę krokodyla: przeczekuję, a potem mocno chwytam!”

„Rosła kalina z liściem szerokiem, Nad modrym w gaju rosła potokiem, Dobry deszcz piła, rosę zbierała, W majowym słońcu liście kapała.”

„Więcej miłości, a wtedy cuda spadają z nieba jak deszcz z chmury.
Ja w to wierzę i zawsze wierzyłem, więc nie będę tylko prochem i pyłem.”

„Tyle nas wszystkiego,ile deszczu złapanego w palce,ile pyłu na skrzydłach ćmy.”