„(…) jestem empirystą. Naprawdę coś wiem o tekście dopiero po czytaniu na głos, z podziałem na role. Kiedy już go słyszę i widzę. Wtedy mam coś do powiedzenia autorowi. Tak jak aktorzy.”

„Uwielbiam czytać na głos dobrą poezję. Uważam, że słowo wtedy istnieje naprawdę, kiedy się je czyta. To także wielka próba dla niego.”

„Ten wywiad nie ma sensu. I nie mają sensu sesje zdjęciowe. To nie ma sensu, chyba że tworzę muzykę. Tylko dzięki muzyce jestem tutaj. Wiem, że nie jestem wysokim, ciemnym, przystojnym facetem, gwiazdorem rocka. Wiem, że nie jestem najbardziej charyzmatyczną osobą. Wiem, że nie jestem ciekawy lub śmieszny. Tak naprawdę jestem muzykiem i autorem tekstów. To jest jedyny powód, dla którego tutaj jestem.”

„Usiłuję pięknie wypowiedzieć to, co mam do powiedzenia, zwłaszcza wtedy, gdy nie mam nic do powiedzenia.”

„Im dłużej jestem aktorem, tym bardziej mam świadomość, że nawet najmniejsza rola jest wyzwaniem.”

„Moim obowiązkiem jest odczytanie intencji autora. Ale przygotowując swoje wieczory wybieram teksty, które we mnie coś poruszają. Wtedy mam pewność, że zostaną odczytane jako moje.”

„Chyba aktorem jestem marnym. Bardziej bym się widział jako ten, co podkłada głos w bajce, to jest zajebista robota. Widziałem o tym dokument na Discovery.”

„Autor: staje się stary dopiero wtedy, kiedy już nie przemawia do młodych.”

„Jestem bardzo emocjonalną osobą, a mój talent przelewa emocje na papier. To jest coś, co po prostu potrafię. Ludzie mogą nie wierzyć, że ja byłam autorką tekstów, ale tak jest naprawdę.”

„Postanowiłem, że czwartego „Indianę…” zrobię dopiero wtedy, gdy będę miał w ręku naprawdę dobry scenariusz. Nie sądziłem tylko, że praca nad tekstem zajmie blisko 15 lat.”